Filizi log  – Αρμενίζοντας από την Αυστραλία στην Ινδονησία  T. I. to  Tual, Kai islands  – 725 NM

Thursday island, Australia   10º36′ S – 142º14E

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2023 – Απόπλους  και μια περίληψη

04.00 “Οι νοτιοανατολικοί μουσώνες φυσούν  από  τον Ιούνιο ως  τον Σεπτέμβριο στην Ινδονησία, αργήσαμε!”, σκέφτομαι σαν μέσα σε όνειρο και πετάγομαι από το κρεββάτι.  Έξω ο ουρανός έχει πάρει χρώμα μενεξελί, η πανσέληνος  ετοιμάζεται να δύσει και η θάλασσα φωσφορίζει.  Πού φτάσαμε ! – σκέφτομαι συγκινημένη.

Το μικρό μας Φιλίζι είναι αγκυροβολημένο  στους ακρίτες της  βόρειας Αυστραλίας, ανάμεσα στα Horn island και Thursday island (T.I.) στα νησιά Torres,  στο στενό -μόλις 80 ναυτικά μίλια – πέρασμα με την Παπούα Νέα Γουινέα.  Το  μέρος έχει μια ιδιαίτερη αύρα, είναι το σύνορο του Ειρηνικού Ωκεανού με την Arafura Sea, την  θάλασσα της Νοτιοανατολικής Ασίας, το σύνορο της “δυτικής”  κουλτούρας της Αυστραλίας με την  πολυπολιτισμική  Νοτιοανατολική Ασία.

Αργήσαμε, η εποχή  περνά, οι άνεμοι αλλάζουν. Το φετινό ταξίδι του Φιλίζι είναι πολύ μακρύ, κάναμε ήδη 1200 ναυτικά μίλια από το  Gold Coast ως εδώ στο T.I.  και  έχουμε μπροστά μας ακόμα  3.000 ναυτικά μίλιαως την Ταϊλάνδη, απόσταση  από την Αθήνα  στην Νέα Υόρκη. Πρώτη χώρα που θα συναντήσουμε είναι η Ινδονησία, το μεγαλύτερο αρχιπέλαγος του πλανήτη, με 18,000  νησιά  που απλώνονται σε έκταση δυο εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων  (!!), με 280 εκατομμύρια κατοίκους, τέταρτη χώρα σε πληθυσμό.

Πριν από λίγους μήνες  δηλώσαμε συμμετοχή  στο ράλλυ Wonderful Sail 2 Indonesia (S2I), μαζί με  52 σκάφη ακόμη. Η διοργάνωση  του S2I καθορίζει την διαδρομή, μας διευκολύνει  με τις διαβόητες  γραφειοκρατικές διατυπώσεις στα διάφορα μέρη και  διοργανώνει  εκδηλώσεις στα χωριά και τα  νησιά  που θα επισκεφτούμε.

  Ο στόλος του S2I rally  απέπλευσε από το Thursday island στις 16 Ιουλίου, δυο εβδομάδες νωρίτερα από εμάς και  όπως διαβάζουμε στα μηνύματα τους στο WhatsApp group, απολαμβάνουν ήδη την φιλοξενία των φιλόξενων κατοίκων του χωριού Debut στο  Kai island και   λουκούλεια γεύματα με ντόπιες λιχουδιές.

06.00 Το φως αγκυροβολίας του καταμαράν Ora είναι ακόμα αναμμένο, οι φίλοι μας  κοιμούνται ακόμα.   Χθες ζήσαμε μια ωραία μέρα, γεμάτη ζεστασιά και συντροφικότητα. Το πρωί πήραμε το φέρρυ και πήγαμε στο Τ.Ι. (Thursday Island) για  τις διατυπώσεις Clearance – Εξόδου από την Αυστραλία. Εκεί συναντήσαμε τον  Stephen,  που γνωρίσαμε to 2020 στην Vuda Marina  όταν έφτασαν  με το σκάφος τους μαζί με τη  γυναίκα του Sarah  και την κόρη τους Tallulah.  Ο Στήβεν τώρα εργάζεται ως καπετάνιος  στα ferry boat που περνάνε από το  Τ.Ι.  στο  Horn,  δουλειά  καλή, που  όμως τον κρατά   μακριά από την οικογένεια του. Η  Sarah, η  γυναίκα του Stephen, είναι  κόρη του  αγαπημένου μας Roger, του σπουδαίου θαλασσινού που γνωρίσαμε στην Νέα Καληδονία,  ο οποίος έζησε και εργάστηκε μαζί με την οικογένεια του,   σε μερικά από τα πιο  απομακρυσμένα νησιά του πλανήτη, όπως η  Αγία Ελένη και το  Tristan da Cunha! Και πόσες υπέροχες ιστορίες ακούσαμε από το στόμα του!  Λοιπόν χθές, μετά  το Clearance, πήγαμε με  τον Stephen για καφέ και πρωινό  και καλέσαμε  τους Karen & Craig  από το sy Ora.  Tο απόγευμα μαζευτήκαμε όλοι στο sy Ora, όπου   ανταλλάξαμε πολύτιμες πληροφορίες για το πέρασμα στην Ινδονησία. Πόσο μικρός  είναι ο κόσμος!

Κοιτάζω με τα κυάλια  στην ακτή, εκεί  όπου χθες  το απόγευμα  λιάζονταν δυο κροκόδειλοι, τώρα δεν φαίνεται κανένας.Ήταν δύσκολη χρονιά  για μας, φέτος, η περιπέτεια με το δόντι του Γιώργου  ήταν απλά  το “κερασάκι στην τούρτα”. Προηγήθηκε ένα κουραστικό, τρίμηνο ταξίδι   στην Ελλάδα, που  επιβάρυνε  τους δυο μας με απανωτά κρυώματα και πυρετούς  και τον Γιώργο με μια βαρβάτη πνευμονία! Είναι πια  πασιφανές: ο χειμώνας δεν είναι για μας.

Στις 15  Μαΐου 2023, επιστρέφουμε στην Αυστραλία, στο  Φιλιζι που βρίσκεται στο   Boat Works boat Yard, το πιο σύγχρονο και οργανωμένο  καρνάγιο της χώρας. Με την πολύτιμη βοήθεια του φίλου Andy sy An Cala, ετοιμάζουμε το σκάφος σε χρόνο ρεκόρ και το ρίχνουμε στο νερό.

Στις 24 Μαΐου αποπλέουμε από το παγωμένο  Gold Coast (27°48′ South ),  και με τους δυνατούς νοτιάδες  της εποχής στα πανιά μας, κάνουμε ένα  μονοκόμματο πέρασμα  760 ναυτικά μίλια και  φτάνουμε στην Breakwater marina  του  υποτροπικού Townsville  (19°15’South). Εκεί  το προσωπικό μου «θερμόμετρο» μου, το μπουκάλι με  το   Coconut oil  που είχε πετρώσει,  αρχίζει  επιτέλους να υγροποιείται   και μαζί  ζεσταίνονται τα παγωμένα μας κορμιά.

Από εκεί περνάμε απέναντι στο Magnetic island, το οποίο οι Αυστραλοί (που συνηθίζουν να “κόβουν” ΌΛΑ τα ονόματα) το ονομάζουν «Maggie island», για να συναντήσουμε τους φίλους Alice & Sol – sy Trump 2.  Tην επόμενη συνεχίζουμε βόρεια πορεία, κάνοντας ημερήσια ταξίδια  με στάσεις  στα νησιά Orpheus, Hinchinrook, Dunk , Fitzroy.

Στις 9 Ιουνίου, μετά από 190 ναυτικά μίλια, φτάνουμε  στο   Cairns  (16°56′ S) και ρίχνουμε άγκυρα στο ποτάμι. Από το γεωγραφικό πλάτος του Cairns και πιο βόρεια, υπάρχουν παντού κροκόδειλοι του αλμυρού νερού, ζώα πολύ επικίνδυνα οπότε το κολύμπι  στην θάλασσα είναι απαγορευμένο. Στο Cairns ανακαλύπτουμε τα  εκπληκτικά παγωτά Mungali Biodynamic και γνωριζόμαστε  με   κάποια από τα σκάφη του  S2I Rally στο C.Y.S. (Cairns Yacht Squadron).

Από το Cairns συνεχίζουμε βόρεια  37NM ως τα Low isles, δυο  μικροσκοπικά νησάκια του  Great Barrier Reef, όπου επιτέλους, μετά από μήνες κολυμπάμε στη θάλασσα χωρίς φόβο, πρώτα γιατί εδώ δεν υπάρχουν  μεγάλοι λευκοί καρχαρίες όπως στα  Whitsundays, υπάρχουν μόνο  ακίνδυνοι καρχαρίες του υφάλου (reefsharks),  και κυρίως γιατί  αυτή την εποχή (χειμώνας), δεν υπάρχουν στη θάλασσα της Αυστραλίας οι επικίνδυνες  θαλάσσιες τσούχτρες box jellyfish Irukandji, και τα υπόλοιπα.

Στα  Low isles  βλέπουμε  υπέροχα κοράλλια, πολλά ψάρια  και  πολλά, εντυπωσιακά   όστρακα  Giant Clams, πραγματικά  τεράστια και με απίστευτα χρώματα. Την δεύτερη ημέρα  στα Low isles ο Γιώργος νιώθει έναν ελαφρύ  απροσδιόριστο πόνοσε κάποιο δόντι.

DCIM100GOPROGOPR1692.JPG

Την τρίτη ημέρα  το δόντι του πρήζεται. Ο οδοντίατρος μας στη Αθήνα τον συμβουλεύει να ξεκινήσει αντιβίωση κι ευτυχώς έχουμε δυο κουτιά Amoxicillin στο φαρμακείο του σκάφους.  Την επόμενη, αφού περνάμε το απόγευμα   με τους Manuel & Jose στο  Lagoon sy Anima από το S2I rally, αποφασίζουμε να ψάξουμε για  οδοντίατρο στο Port Douglas,  το τελευταίο λιμάνι του βόρειου Queensland.

Στις 19 Ιουνίου το Φιλίζι φτάνει στο Port Douglas και δένει στην τελευταία διαθέσιμη θέση της Crystalbrook Superyacht Μarina, με κλεισμένο ραντεβού την ίδια μέρα  με  τον οδοντίατρο Dr Stringer, με την ελπίδα να κάνει  ίσως απονεύρωση στο δόντι και να αποπλεύσουμε το συντομότερο.  Η μαρίνα Crystalbrook, από όπου αποπλέουν καθημερινά πολυάριθμα πλοια  που πάνε  τουρίστες για diving  στο Great Barrier reef, βρίσκεται   στο κέντρο της μικρής πόλης.

Το Port Douglas,  είναι μια  όμορφη παραθαλάσσια  κωμόπολη  3.500 κατοίκων με τέλειους ποδηλατόδρομους,  μεγάλο Coles supermarket (σημαντικό!), πολλά  εστιατόρια, τουριστικά μαγαζιά και μια ονειρεμένη  παραλία, την 4 Miles Beach, τέσσερα μίλια χρυσής αμμουδιάς στεφανωμένης από  πανύψηλα φοινικόδεντρα,  μόνο δέκα λεπτά με τα πόδια από Φιλίζι!   Η ιστορία με το δόντι του Γιώργου  ήταν  πιο πολύπλοκη από όσο φαινόταν και χρειάστηκε, δυνατή, και πολυήμερη αντιβίωση. Στο τέλος όλα πήγαν καλά, με την  γεμάτη καλοσύνη και ανιδιοτέλεια υποστήριξη του  οδοντίατρου Dr Stringer  και της γλυκύτατης βοηθού του Rachel και την επέμβαση από έναν εξαιρετικό  γναθοχειρουργό του Cairns, τον  Dr Finn.

Παρά τις δυσκολίες και την καθυστέρηση,  είμαστε ευγνώμονες  για τις σαράντα ημέρες που  ζήσαμε  στο  αγαπημένο Port Douglas, που μας προσέφερε όλα όσα χρειαζόμασταν, χρόνο για να φτιάξουμε blog και ταινίες Sailing Filizi,  απολαυστικό καθημερινό   περπάτημα,  κολύμπι στην ωραία παραλία, καταπληκτικό φαγητό και την  φιλική μαρίνα μας και πολλά άλλα..

Πριν φύγουμε από το λιμάνι,  εξοπλίσαμε το Φιλίζι με ένα  Starlink (!!!) και τώρα έχουμε  δορυφορικό, γρήγορο ιντερνετ ακόμα και στον ωκεανό, που όμως θα το ενεργοποιούμε  για λίγη ώρα κάθε μέρα, γιατί ξοδεύει πολύ ενέργεια απο τις μπαταρίες του σκάφους.

Στις 28 Ιουλίου αποπλέουμε από το Port Douglas για να έρθουμε απευθείας  εδώ στο Thursday island . Με μουδαρισμένη genoa, δυνατό νοτιά 20- 35 kts,  7-8 μποφώρ και μεγάλα  κύματα  να μας ακολουθούν, ταξιδέψαμε γρήγορα  τα  467  ναυτικά μίλια μέσα από το Barrier Reef -τέσσερα μερόνυχτα, με ηλιόλουστες ημέρες και φεγγαρόφωτες νύχτες, με ελάχιστο ύπνο, κλασικά! Η πλοήγηση στης ακτές  της Αυστραλίας είναι  πολύπλοκη υπόθεση, μόνο κάνοντας  zoom στον χάρτη μπορεί κάποιος να αντιληφθεί πόσο πολύπλοκη είναι η ακτή, γεμάτη ρηχά, υφάλους και κινδύνους.

Απόπλους 2/8/2023

07.00 Ο Γιώργος κατεβάζει το τελευταίο δελτίο καιρού,  περιμένουμε σταθερούς νοτιοανατολικούς  άνεμους  18 – 30 kts, καθαρό ουρανό χωρίς βροχές και νύχτες  φωτεινές αφού η πανσέληνος ήταν μόλις χθες. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, η καθυστέρηση  έχει τα καλά της  αφού έχουμε στην διάθεση μας τις μαρτυρίες των σκαφών που προηγήθηκαν.  Η διαδρομή προς το  Tual περνά δυτικά από   την Παπούα Νέα Γουινέα,  περιοχή όπου  ψαρεύουν πολυάριθμοι στόλοι από ψαράδικα – όπως γράψαμε στο προηγούμενο post . Πολλά από τα  σκάφη  του στόλου S2I βρέθηκαν να  πλέουν σε συνθήκες σπασίματος νεύρων, κοντά  σε δίχτυα  μήκους 15 μιλίων και ανάμεσα σε αμέτρητες σημαδούρες.

Χθες οι φίλοι  από το sy Olena μας έστειλαν το track που ακολούθησαν και  o Ρενέ του sy Blue Spirit  μας έστειλε τα  waypoints του. Επίσης με  το Starlink, θα μπορούμε να ελέγχουμε τις θέσεις των ψαράδικων από το Marine Traffic. Ο καπετάνιος μου μελετά τον χάρτη,  στα νησιά Torres συναντιούνται δυο θάλασσες, ανάμεσα στα νησιά κυλούν  δυο δυνατά θαλάσσια ρεύματα με διαφορετικό χρονισμό. Μετά από μελέτη της …σπαζοκεφαλιάς  συμπεραίνει   οτι πρέπει να αποπλεύσουμε γύρω στις 9. 10 πμ για να μην έχουμε πολύ δυνατό ρεύμα κόντρα.

09.30 Τοποθετούμε το “τιμόνι” της Hyrdovane και το κόκκινο “φτερό” της. Βιράρουμε άγκυρα και ξεκινάμε. Οι φίλοι από το sy Ora μας χαιρετούν καλό ταξίδι.

Το Φιλίζι διασχίζει τα  τυρκουάζ νερά ανάμεσα στα νησιά Torres,  οι υπολογισμοί του καπετάνιου μου ήταν σωστοί κι έχουμε 2 κόμβους ευνοϊκό ρεύμα.  Σύντομα αφήνουμε τα νησιά και βγαίνουμε στην ανοιχτή θάλασσα που είναι πολύ ρηχή 20-25 μέτρα βάθος κι έχει ένα φωτεινό τυρκουάζ χρώμα,  θέαμα συγκλονιστικό!

Ρυθμίζουμε το τιμόνι του ανέμου Hydrovane  και παίρνουμε πορεία δυτική- βορειοδυτική. Σκοπός μας είναι να κρατηθούμε κοντά στην Αυστραλία, να ταξιδέψουμε στο όριο του Exclusive Economic Zone για τα επόμενα 300 ΝΜ, ώστε   να αποφύγουμε τους στόλους με τα  ψαράδικα. Στην αρχή συναντάμε μερικά φορτηγά πλοία. Μετά ησυχία. Ταξιδεύουμε γρήγορα και σταθερά  με άνεμο  SE 15 kts  μόνο με την τζένοα.  Οι ώρες περνούν και  το θαλάσσιο ρεύμα αλλάζει, 1,5 κόμβος κόντρα, 1 κόμβος μαζί μας. Μαζί  με το ρεύμα  αλλάζουν  και τα κύματα, άλλοτε είναι μικρά και γαλήνια   κι άλλοτε γίνονται μεγάλα, ακανόνιστα και κοφτά.  Νυχτώνει  κι ο άνεμος δυναμώνει, 20 – 26 kts.

03/08/23

Μαγεία! Πλέουμε  κάτω από καθαρό, έναστρο ουρανό   με ένα  τεράστιο, ολόλαμπρο φεγγάρι. Στις 4πμ κατεβαίνω στην καμπίνα να κοιμηθώ  μα ο ύπνος δεν έρχεται. Η θάλασσα ακούγεται πολύ έντονα,  κάτω από το κρεββάτι κι εγώ μετράω τα κύματα για  να αδειάσω το μυαλό μου  από τις   αγωνίες, τα σενάρια και τις σκέψεις της πρώτης νύχας. Μένω ξαπλωμένη  για μια ώρα προσπαθώντας να ηρεμήσω μα το Φιλίζι ανεβοκατεβαίνει τα κύματα βουνά και το σώμα μου πέφτει δεξιά – αριστερά στο κρεββάτι, ύπνος φραπέ.  Σηκώνομαι. Το  Φιλίζι κουνά   τόσο δυνατά που κάνω μεγάλη προσπάθεια  για να ντυθώ μα, μόλις βγαίνω στο κόκπιτ και αντικρίζω την θεσπέσια ομορφιά, την ασημένια θάλασσα  και   τον φεγγαροφωτισμένο  καπετάνιο μου, ξεχνάω  την κούραση, ξεχνάω τις αγωνίες μου και νιώθω  ευτυχία κι ευγνωμοσύνη  να πλημμυρίζουν την καρδιά μου.

Ανεμος νότιος – νοτιοανατολικός  18kts έως 30 kts γεμίζει την τζένοα μας,  το  Φιλίζι   ταξιδεύει “σαν τραίνο”  στην τυρκουάζ Arafura sea, ανεβοκατεβαίνει  ένα – ένα τα αμέτρητα κύματα κι εμείς μαζί,  ώρα με την ώρα και μέρα  με την ημέρα συνηθίζουμε κι εναρμονιζόμαστε με την κίνηση και τον ρυθμό του ωκεανού. Το πρωτο εικοσιτετράωρο  κοιμόμαστε ελάχιστα μα  συνηθίζουμε τα μεγάλα κύματα και καταφέρνουμε με δίωρα και τρίωρα να συμπληρώνουμε έξι ώρες ύπνο την ημέρα.  Ευτυχώς, η πορεία που ακολουθούμε μας κρατά μακριά από ψαράδικα και πλοία.

Δευτέρα 7 Αυγούστου – Αφιξη στο Tual, Kai islands

04.00 Μας το φύλαγε για το τέλος! Η  τελευταία νύχτα του περάσματος είναι σκοτεινή, βροχερή, με ασταθή άνεμο και κύματα  ακανόνιστα. Μετά από   τέσσερα εικοσιτετράωρα ταξίδι πλησιάζουμε  στον προορισμό μας.  Περνάμε δίπλα από   κάμποσα ψαράδικα που έχουν μεν φώτα αλλά δεν έχουν AIS.  Είμαστε στην τσίτα όλη  τη νύχτα. Με απανωτές αλλαγές πλεύσης και πανιών, ανάμεσα σε ρηχά, βάρκες και φάρμες ιχθυοκαλλιέργειας, διαπλέουμε τα τελευταία  40 ναυτικά μίλια,  το κανάλι ανάμεσα στα  νησιά Kai Besar και Kai Kecil. Το ξημέρωμα  μας βρίσκει στο βορειοδυτικό άκρο του καναλιού. Στρίβουμε δυτικά  και  νότια, και με πλεύση όρτσα μπαίνουμε στον  προστατευμένο κόλπο όπου βρίσκεται το  λιμάνι Tual.

05º 37’S  132º44’E

Tual, Kai islands, Indonesia

11.00 Φουντάρουμε στα 15 μέτρα βάθος απέναντι από το λιμάνι, σημείο που  μας έχουν δώσει οι φίλοι. Μόλις σιγουρευόμαστε οτι έπιασε καλά  η άγκυρα, ασχολούμαστε με τις απαραίτητες σημαίες: ανεβάζουμε την κίτρινη σημαία της καραντίνας, την σημαία  της Ινδονησίας και την τεράστια σημαία του S2I Rally και αλλάζουμε την τεράστια Ελληνική σημαία με μια μικρή, όπως επιβάλει ο νόμος της χώρας.  Η χαρά μας που φτάσαμε σε  νέο, εξωτικό μέρος είναι απερίγραπτη, ο ενθουσιασμός μας είναι τόσο μεγάλος που ξεπερνά  την κούραση μας που νιώθουμε, όντας άυπνοι όλη τη νύχτα. Συνδέουμε το Starlink και στέλνουμε μήνυμα WhatsApp στον Kim, τον τοπικό  agent  του S2I , που θα οργανώσει τις διατυπώσεις εισόδου μας στη χώρα.

-“Θα πρέπει να έρθετε με τη βάρκα  για να πάρετε εμένα και την αξιωματικό του Quarantine . Και μετά θα πρέπει να πάρετε και τους αξιωματικούς του Immigration”, λέει ο Κιμ. Κουράγιο καπετάνιε μου!. Τακτοποιούμε το Φιλίζι, καθαρίζουμε, κάνουμε ντους και τρώμε. Μετά, με τις τελευταίες δυνάμεις που μας έχουν απομείνει  βγάζουμε κι ετοιμάζουμε την βάρκα

15.30 Φυσάει  πολύ!  Ο Γιώργος πάει έξω με τη βάρκα και φέρνει τον agent Kim, έναν νέο 28 χρονών με έξυπνο βλέμμα  και καλά Αγγλικά και την Farida, αξιωματικό του Biosecurity, μια γελαστή   νέα γυναίκα που  αν και μιλά ελάχιστα Αγγλικά είναι πολύ εκδηλωτική μαζί μας  και θέλει να φωτογραφηθούμε, όλο γέλια και χαρές.  H διαδικασία κυλά  ομαλά και γρήγορα και σύντομα φεύγουν όλοι με την βάρκα.

17.00 Ο Γιώργος φέρνει τους αξιωματικούς του  Αλλοδαπών, δυο γλυκύτατα νέα παιδιά.  Φωτογραφιζόμαστε και μας ζητούν να τους στείλουμε τις φωτογραφίες με WhatsApp, Γιατί ?, ρωτάω. Για να τις δείξω στη μητέρα μου, απαντάει ο νεαρός αξιωματικός ! Μόλις τελειώνει κι αυτό, ο Γιώργος τους πάει έξω, γυρνά  και κοιμόμαστε 12 ώρες σερί

Τρίτη 8 Αυγούστου Tual

Ο άνεμος φυσά μανιασμένα όλη τη νύχτα κι όλο το πρωινό. Περιμένοντας να βγούμε στην στεριά  διαβάζουμε πληροφορίες από την  Wkipedia:   η KOTA (πόλη)  Tual,  με   89.000 κατοίκους, είναι  δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της επαρχίας Maluku με ανεξάρτητη διοίκηση. Αποτελείται από το κύριο νησί (pulau) Dullah  και πολλά μικρά νησιά, τοποθετημένα γεωγραφικά ανάμεσα στα μεγαλύτερο νησί  Kei Kecil, του συμπλέγματος Kei.  Τα νησιά έχουν τροπική βλάστηση, λευκές αμμουδιές και   θάλασσα πολύ πλούσια  σε αλιεύματα. Το κλίμα  κυριαρχείται  από τους Μουσώνες, ανέμους που  δημιουργούν δυο εποχές, την Υγρή και την Στεγνή. Η μέση θερμοκρασία είναι 27°, δηλαδή τέλεια! Τα κύρια  προϊόντα είναι το galangal, το τζίνζερ κι ο κουρκουμάς, γλυκοπατάτες, το kasawa και φυσικά τα ψάρια, κυρίως τονοειδή και γαρίδες. Το 75% του πληθυσμού είναι Μουσουλμάνοι, το 25% Χριστιανοί ενώ υπάρχουν και λίγοι Ινδουιστές και Βουδιστές

11.00  Πλησιάζει ένα μεγάλο ιστιοπλοϊκό κι αναγνωρίζουμε το sy NV του Timo, της Johanna και του μικρούλη Nemo, από την Vuda Marina στα Φίτζι. Τί ωραία! Τους καλωσορίζουμε από το  VHF. Η Johanna ζητά βοήθεια  για να έρθουν σε επαφή με τον πράκτορα  Kim, για να τους βοηθήσει. Μιλάω με τον Κιμ στο whatsapp και γίνομαι ενδιάμεσος της επικοινωνίας του με το sy NV ,  το λιμενικό   φαίνεται οτι δεν έχει VHF. Ευτυχώς υπάρχει το Starlink, χωρίς αυτό θα είμασταν κι εμείς αποκομμένοι.

12.00 Ο Γιώργος φέρνει με τη βάρκα  τον νεαρό αξιωματικό του Τελωνείου. Μόλις ολοκληρώνει τον έλεγχο στο Φιλίζι, μπαίνουμε οι τρεις στη βάρκα και πάμε απέναντι προς την ακτή. Φτάνοντας  στο  λιμάνι, προσπερνάμε  δυο σκουριασμένα πλοία και δένουμε  στην πρύμνη ενός  πολύ παλαιού πλοίου, που είναι δεμένο πάνω σε ένα άλλο παλιο πλοίο, που είναι δεμένο έξω.  Μέσα στα διαυγή  νερά  της θάλασσας επιπλέουν πολλές σακούλες και μπουκάλια. Στην απέναντι ακτή,  ακούγεται το βουητό της πόλης, μέσα από  μια σειρά παράγκες που στέκονται πάνω από το νερό, πάνω σε πασάλους.

Ανεβαίνουμε την κάθετη σιδερένια σκάλα  του πλοίου ως το κατάστρωμα, μετά πηδάμε στο διπλανό πλοίο κι από  εκεί   κάνουμε άλμα πάνω από  μια   στρογγυλή σημαδούρα γιγαντιαίων διαστάσεων (που γυρνάει και κουνιέται!) και προσγειωνόμαστε στη στεριά,  σε μια παμπάλαιη, διαλυμένη τσιμεντένια προβλήτα! Με οδηγό τον Κιμ, διασχίζουμε την αυλή ενός  μικρού τεμένους, όπου μερικοί άνθρωποι ετοιμάζονται για προσευχή, πάμε στο πάρκινγκ του λιμανιού όπου μπαίνουμε σε ένα αυτοκίνητο μαζί με τον αξιωματικό του Customs. Το αυτοκίνητο μας πάει στο Τελωνείο για τις τελικές διατυπώσεις.  Έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου,  η πρώτη ματιά  στην Ινδονησία  μας ξαφνιάζει ευχάριστα, τα έντονα χρώματα  κυριαρχούν, οι τοίχοι των σπιτιών, οι σημαίες  που κυματίζουν, τα ανθισμένα δέντρα,  τα λουλούδια. Στο τελωνείο, όση ώρα  περιμένουμε για  να επιστρέψουν οι  αρμόδιοι από το   μεσημεριανό  διάλειμμα φαγητού…., κάνουμε  ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Κιμ.

-“Η Ινδονησία δεν είναι μουσουλμανική χώρα. Το σλόγκαν της είναι “bhinneka tunggal ika”  που σημαίνει  “ενωμένοι στην διαφορετικότητα”. Εδώ στο Tual,  μουσουλμάνοι και χριστιανοί  είμαστ φίλοι, κάνουμ3 δουλειές μαζί και ζουμ3 αρμονικά”, λέει  ο Κιμ. Μετά από ώρα, ο τελωνειακός φέρνει τα έγγραφα  μας. Είμαστε ελεύθεροι! Τώρα μένει να μας πάει ο Kim για  να προμηθευτούμε κάρτες SIM για  τα τηλεφωνα μας,

Περπατάμε μαζί με του σε ένα μικρό δρόμο, που περνά μέσα από μια γειτονιά,  Οι περαστικοί μας χαιρετούν  έκπληκτοι, με   χαμόγελα και τα παιδάκια τρέχουν από πίσω μας  φωνάζοντας “halo mister, halo mister”. Τα σπίτια είναι χαμηλά και  φτωχικά μα καθώς είναι βαμμένα με πολλά και  έντονα  χρώματα, έχουν μια χαρούμενη αίσθηση.

Οι  γυναίκες   φορούν κεφαλομάντηλα και μακριά φορέματα, οι άνδρες φορούν πουκάμισα με μακριά μανίκια και μακριά παντελόνια.  Ευτυχώς η διοργάνωση του Sail 2 Indonesia μας ενημέρωσε για τον κώδικα ενδυμασίας όταν συναντάμε τις Αρχές, μας είπαν οτι οι άνδρες πρέπει να φορούν πουκάμισο και μακρύ παντελόνι και οι γυναίκες να φορούν ρούχο που καλύπτει τους ώμους και παντελόνι ή φούστα με μήκος κάτω από τα γόνατα, οπότε είμαστε σε αρμονία. Φτάνοντας στον κεντρικό δρόμο,  βλέπουμε το απίθανο θέαμα, άνδρες, γυναίκες, αγόρια, κορίτσια, οικογένειες με παιδιά  όλοι είναι  πάνω σε  μοτοσικλέτες! Ο Κιμ στέλνει ένα μήνυμα από  το κινητό του.  Πριν περάσει ένα λεπτό, σταματούν μπροστά μας τρεις άνδρες με μοτοσικλέτες,  ανεβαίνουμε  στις πίσω θέσεις και φεύγουμε. Καβάλα στις μοτοςικλέτες μας ενοποιούμαστε με το υπόλοιπο “σμήνος” των δίτροχων που βουίζει και βροντά, διασχίζουμε  μια μεγάλη γέφυρα που ενώνει  το νησί Dullah με το νησί Kai Kecil. Φτάνουμε σε ένα κατάστημα  κινητής τηλεφωνίας Telkomcel που είναι  είναι τόσο μοντέρνο και τόσο καινούργιο  που νιώθουμε σαν να μπήκαμε σε  έναν άλλο κόσμο. Εκεί μας περιμένει μια  υπάλληλος που μιλά αγγλικά – πράγμα σπάνιο από ότι καταλάβαμε –  η οποία καταχωρεί τα IMEI των κινητών μας για να μην “κάνουμε εμπόριο” – και μας δίνει τοπικές κάρτες sim. To ιντερνετ στην Ινδονησία είναι φτηνό και γρήγορο, με 170.000 ρουπίες (17 Αυστραλέζικα δολλάρια ή 12 ευρώ) αγοράζουμε 64 GB data ,100 λεπτά ομιλίας και 1.000 sms για ένα μήνα!!  Μετά από αυτό ο Kim μας αφήνει.

Φεύγουμε περπατώντας και μετά από λίγη ώρα φτάνουμε στο Gota Supermarket,  που η φίλοι του sy Olena μας είπαν ως το μεγαλύτερο της πόλης. Η μεγάλη επιγραφή από έξω μας καλωσορίζει”Salamat Datang”. Με μια ματιά, το μαγαζί φαίνεται να πουλάει τα πάντα, τρόφιμα,   κινητά τηλέφωνα, συσκευές για το σπίτι και οι τιμές είναι πολύ χαμηλές, ειδικά για τα τοπικά  προϊόντα. Τριγυρνάμε λίγο  στους διαδρόμους του σουπερμάρκετ χωρίς να ψωνίζουμε, στο Φιλίζι έχουμε προμήθειες τροφίμων σε αφθονία,  εκτός από  φρέσκα φρούτα και λαχανικά .   Μια κοπέλα που κάνει τα ψώνια της,  ακούει την γλώσσα μας  και ρωτά από που είμαστε.  Μόλις απαντάμε  “από Ελλάδα”,  λέει:

-“Αλφα, βήτα, γκάμα, ντέλτα” και χαμογελά.

Το όνομα της είναι Phia,  από το Θεοφιλία και  είναι μαθητευόμενη Προτεστάντης Ιερέας.  Τα  Ελληνικά  τα γνωρίζει από την Βίβλο, λέει και μας συστήνει τον ιερέα δάσκαλο της και την γυναίκα του. Κουβεντιάζουμε λίγο και μαθαίνουμε οτι  ο πράκτορας Κιμ είναι φίλος της. Πεινάμε πολύ και  την ρωτάμε που μπορούμε να φάμε καλό φαγητό κι εκείνει προσφέρεται να μας πάνε σε ένα εστιατόριο με το αυτοκίνητο. Μπαίνουμε   μαζί  με την Φία,  τον ιερέα και την γυναίκα του, σε ένα μεγάλο, μαύρο τζίπ  και  μετά από   λίγο βρισκόμαστε  όλοι στο  εστιατόριο  όπου τρώνε  συχνά τα μεσημέρια. Πίσω από την βιτρίνα της κουζίνας  υπάρχουν λίγα ταψιά με μαγειρεμένα τοπικά φαγητά που δεν αναγνωρίζουμε. Η γυναίκα  του μαγαζιού  εξηγεί τι έχει κάθε ταψί και η Φία μεταφράζει για μας, εδώ ψάρι, εδώ κοτόπουλο κλπ.

Το φτωχικό εστιατόριο αστράφτει από καθαριότητα μα οι μύγες δεν λείπουν και  παρότι  πεινάω πολύ δεν πείθομαι να φάω. Ο Γιώργος όμως παραγγέλνει. Λίγα λεπτά μετά, η γυναίκα φέρνει έναν δίσκο με τρια μικρά πιάτα, ψάρι, ρύζι  και σαλάτα  παπάγια, χωρίς να τα ζεστάνει, είναι όλα σε θερμοκρασία δωματίου.

-“Είναι πολύ νόστιμο!¨”, λέει ικανοποιημένος. Κουβεντιάζουμε με την Φία, μας λέει για τα σχέδια της να γίνει ιερέας και να επιστρέψει στο χωρίο της, στο νησί της. Ο συνολικός λογαριασμός για όλα, το φαγητό, ένα μεγάλο μπουκάλι νερό και  τρεις χυμούς ήταν 1,5 ευρώ!! Μείναμε ξεροί!

Η Φία και οι φίλοι της  μας αποχαιρετούν. Συνεχίζουμε τον δρόμο, περνώντας από διάφορες  γειτονιές του Τουάλ,   φτωχικά  σπίτια  κάτω από ψηλά, υπέροχα δέντρα και λουλούδια, μα και κάποια νεόκτιστα εμπορικά καταστήματα. Όλα τα κτίσματα   είναι  βαμμένα με έντονα χρώματα, κι όπου υπάρχουν σπίτια εγκαταλειμμένα,  οι τοίχοι τους είναι ζωγραφισμένοι με ωραία graffiti  μα  το τρομερό είναι οτι παντού, παντού  υπάρχουν άπειρα   σκουπίδια.

Οι   κάτοικοι μας χαιρετούν με χαμόγελο και  παρότι είμαστε οι μοναδικοί τουρίστες,   νιώθουμε ασφαλείς και ευπρόσδεκτοι.  Αυτή την ώρα  πρέπει να σχολούν τα σχολεία, γιατί  ο δρόμος γεμίζει  παιδιά, κορίτσια κι αγόρια, ντυμένα με ομοιόμορφα, καθαρά μα κάπως φθαρμένα ρούχα.  Οι πιο μεγάλοι μαθητές μας χαιρετούν  με λιγοστά Αγγλικά, κάποιοι  ρωτούν από πού ερχόμαστε. Τους απαντάμε Yunan δηλαδή Ελλάδα.

-“Halo mister”,  μου λέει ένα μικρό αγόρι και  κρύβει το χαμόγελο του πίσω από την βρώμικη παλάμη του.  Μας ακολουθεί μαζί με τους φίλους του, τρία αγόρια ξυπόλυτα, βρώμικα, ντυμένα με ρούχα σχεδόν κουρέλια.

Όσο πλησιάζουμε στο λιμάνι, ο δρόμος έχει  παντού  μαγαζιά,   πλανόδια “εστιατόρια”,  αμέτρητα μικρά  εμπορικά που πουλούν από τζίντζερ  μέχρι πλαστικές λεκάνες και παιδικά ποδήλατα, πάγκοι με  φρούτα, μπανάνες, ντοματούλες μικρές, ψάρια,  και πολλά  παράξενα μαγειρεμένα φαγητά σε ταψιά.

Μενουμε  δυο ημέρες στο Τουάλ,  περιμένοντας να παραλάβουμε την Άδεια Πλόων ,το  Cruising Permit για την Ινδονησία. Απολαύσαμε  νόστιμα   nasi goreng   και satay ayam και  συμπαθήσαμε πολύ τους  δραστήριους, αεικίνητους, γαλουχημένους στο εμπόριο  κατοίκους  της πόλης, τόσο διαφορετικούς  από τους …χαλαρούς ανθρώπους των νησιών του Ειρηνικού.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2023

07.30 Αποπλέουμε  από το Tual με προορισμό τα απομακρυσμένανησιά Banda, τα   μυθικά  Νησιά των Μπαχαρικών…