Φοινικούντα – Συρακούσες, Σικελία 320ΝΜ 60 ώρες
36° 40.897 Ν 020° 18.218 Α
23 Αυγούστου 2014 Ξημέρωσε και σηκώνουμε άγκυρα για τις Συρακούσες. Το προηγούμενο βράδυ αποχαιρετήσαμε την αδερφή μου τον άντρα της και την ανηψιά μου, το πιο γλυκό δυομισάχρονο κοριτσάκι του κόσμου, χαρά, γλύκα και μεγάλη αδυναμία της ζωής μου. Το να την αφήσω από την αγκαλιά μου ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει τον τελευταίο καιρό.
Το δελτίο καιρού δίνει Δ- ΒΔ άνεμο 2-3 Μποφώρ, δηλαδή θα πρέπει να ταξιδέψουμε όρτσα – κάνοντας πιθανότατα και τακ, όμως τους τελευταίους 2 μήνες φυσάει ένας επίμονος δυτικός και τώρα που γύρισε λίγο βόρειος, δεν γίνεται να αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Δεν έχουμε κάνει πάνω από 15 μίλια και αντιλαμβανόμαστε πως το σύστημα εντοπισμού AIS ει χάσει το σήμα του. Επικοινωνούμε στα γρήγορα με τους τεχνικούς στην Αθήνα αφού φοβόμαστε πως σε λίγο δεν θα έχουμε σήμα στα κινητά μας. Ευτυχώς καταφέρνουμε με τις οδηγίες του να αποκαταστήσουμε τη βλάβη, λίγο πριν διακοπεί η σύνδεση. Θα ξανάχουμε σήμα σε 2,5 μέρες περίπου, φτάνοντας στις Συρακούσες .
Πλέουμε με τα πανιά όλη την ημέρα με ταχύτητα γύρω στα 5,5 kts. Νυχτώνει και η βραδιά είναι σκοτεινή. Αργότερα ο άνεμος πέφτει εντελώς και βάζουμε μηχανή.
24/08/2014
23.00 Άναψε τα φώτα για περισσότερο σκοτάδι.
Έχει σκοτεινιάσει για τα καλά. Κάτω φέγγει το radar, το πρασινωπό navtex και ένα μικρό φωτάκι στην κουζίνα. Έξω στο κόκπιτ είναι αναμμένο μόνο το φώς της πυξίδας και έχουμε βάλει το bimini (την τέντα), γιατί με την υγρασία που έχει απόψε τα πάντα είναι μούσκεμα. Ο άνεμος δυναμώνει κάπως και πλέουμε με 5 κόμβους στο απόλυτο σκοτάδι με φουλ ιστιοφορία. Νιώθω άβολα γιατί δεν μπορώ να διακρίνω απολύτως τίποτα τριγύρω. Πάω κάτω και σβήνω το φωτάκι της κουζίνας. Βγαίνω έξω και το αχνό φώς της πυξίδας με τυφλώνει – το σβήνω. Συνειδητοποιώ πόσο σωστό είναι αυτό που λένε οι ναυτικοί, ότι δηλαδή πρέπει να υπάρχει απόλυτη συσκότιση, αν θέλεις να έχεις καλή όραση σε μια σκοτεινή νύχτα. Στο τέλος, μαζεύω και την τέντα και ξαφνικά τα πάντα λούζονται από το φώς των αστεριών! Η νύχτα γίνεται φωτεινή, φιλική και πανέμορφη, η θάλασσα φίλη. Διακρίνω κάθε μικρό συννεφάκι στον ουρανό και τα αστέρια λάμπουν. Δεν χρειάζομαι κανένα όργανο, καμιά φωτεινή ένδειξη. Εύκολα ξεχωρίζω την Μεγάλη Άρκτο μπροστά και δεξιά και εκείνη δείχνει τον Πολικό Αστέρα στις 90 μοίρες: 360°-90°= 270°, άρα η πορεία μας είναι δυτικά 270˚. Την ακριβώς ανάποδη πορεία είχε ο Οδυσσέας πριν από 3 χιλιάδες χρόνια, φεύγοντας από το νησί της Καλυψούς….
Κατά τον Όμηρο η Καλυψώ έδωσε οδηγία στον Οδυσσέα πως για να βρει την Ιθάκη πρέπει να έχει την Μεγάλη Άρκτο (το “Αμάξι”) αριστερά του καθ’ όλη τη διάρκεια της πλεύσης του. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ε’ 262 μτφ Καζατζάκη- Κακριδή : “Είχαν περάσει μέρες τέσσερις, σα βρέθει τελειωμένος. Στις πέντε η Καλυψώ τον άφηνε πιά απ΄το νησί να φύγει, με ρούχα ευωδιαστά απ’το χέρι της ντυμένο και λουσμένο. Δυο ασκιά πιο πρώτα του κουβάλησε, μαύρο κρασί είχε το’να, το άλλο νερό – το μεγαλύτερο – κι ακόμα περάσει μέρες τέσσερις, σα βρέθει τελειωμένος. Στις πέντε η Καλυψώ τον άφηνε πιά απ΄το νησί να φύγει, με ρούχα ευωδιαστά απ’το χέρι της ντυμένο και λουσμένο. Δυο ασκιά πιο πρώτα του κουβάλησε, μαύρο κρασί είχε το’να, το άλλο νερό – το μεγαλύτερο – κι ακόμα το δισάκι με τις θροφές, και μέσα νόστιμα προσφάγια του’χε βάλει. Τέλος αγέρα πρίμο, απείραγο, γλυκόπνογο του στέλνει. Τότε ο Οδυσσέας ο θείος, χαρούμενος από τον πρίμο αγέρα, σηκώνει τα πανιά και κάθισε, με τέχνη το τιμόνι να κυβερνά, κι ουδέ που βάραινε τα βλέφαρά του ο γύπνος, την Πούλια, το Βουκόλο ως κοίταζε, που αργεί να βασιλέψει και το Χορό τον Εφταπάρθενο, που τονε λεν και Αμάξι, κι αυτού γυρνάει παραμονεύοντας το Αλετροπόδο πάντα και μόνο αυτός λουτρό δε χαίρεται στον Ωκεανό ποτέ του; τι η Καλυψώ, η θεά η πανέμοστη του το’χε πει, το Αμάξι να το’χει, ως αρμενίζει, αδιάκοπα στο χέρι το ζερβί του….”να φύγει, με ρούχα ευωδιαστά απ’το χέρι της ντυμένο και λουσμένο. Δυο ασκιά πιο πρώτα του κουβάλησε, μαύρο κρασί είχε το’να, το άλλο νερό – το μεγαλύτερο – κι ακόμα το δισάκι με τις θροφές, και μέσα νόστιμα προσφάγια του’χε βάλει. Τέλος αγέρα πρίμο, απείραγο, γλυκόπνογο του στέλνει. Τότε ο Οδυσσέας ο θείος, χαρούμενος από τον πρίμο αγέρα, σηκώνει τα πανιά και κάθισε, με τέχνη το τιμόνι να κυβερνά, κι ουδέ που βάραινε τα βλέφαρά του ο γύπνος, την Πούλια, το Βουκόλο ως κοίταζε, που αργεί να βασιλέψει και το Χορό τον Εφταπάρθενο, που τονε λεν και Αμάξι, κι αυτού γυρνάει παραμονεύοντας το Αλετροπόδο πάντα και μόνο αυτός λουτρό δε χαίρεται στον Ωκεανό ποτέ του; τι η Καλυψώ, η θεά η πανέμοστη του το’χε πει, το Αμάξι να το’χει, ως αρμενίζει, αδιάκοπα στο χέρι το ζερβί του….”
Κυριακή 24/8/14
36°49Ν 190°637Ε Πλεύση χαλαρή και πανάκια. Μας είχε λείψει αυτός ο απέραντος ορίζοντας.
Δευτέρα 25/8/2014
03.00 Απολαμβάνω τη βάρδια μου. Ο άνεμος πάλι έπεσε, η θάλασσα είναι λάδι και πάνω της καθρεφτίζονται άπειρα τα αστέρια του ουρανού και το πλαγκτόν φεγγοβολά. Στις 5.00 έρχεται ο Γιώργος για βάρδια και κατεβαίνω να ξαπλώσω.
12.00 Μας έρχεται φρέσκος άνεμος από τις 120° και πάμε με 7,00-7,5 kts.
Στις 19.30 μπαίνουμε στο λιμάνι των Συρακουσών. Δυστυχώς γίνονται έργα στο δημοτικό λιμάνι και δεν μπορούμε να δέσουμε στην υπέροχη θέση που είμασταν πέρισι οπότε φουντάρουμε στο μεγάλο κόλπο. Κρίμα γιατί η θέση του λιμανιού είναι πολύ βολική, δίπλα στο κέντρο της πόλης και – βασικότατο- δωρεάν. Με συνοπτικές διαδικασίες φουσκώνουμε το βαρκάκι και φεύγουμε τρέχοντας για βόλτα στην πανέμορφη πόλη και για να φάμε τέλεια πίτσα στο Da Mario!!! Αυτή την φορά το ταξίδι φάνηκε πιό σύντομο.
σας χαιρομαι πραγματικα!!!