Ημερολόγιο Φιλίζι

 Ιούνιος  2022  –  Port Moselle Marina, Nouméa, New Caledonia

Ακόμα και τα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας  γίνονται πολύπλοκα, όταν μια δεξιόχειρας όπως εγώ έχει το δεξί χέρι δεμένο. Για μια εβδομάδα, ο επίσης δεξιόχειρας καπετάνιος μου, με έντυνε, με έλουζε, ως και  πιάτα έπλενε, δουλειά που κάνει  πάντοτε με το αριστερό. Γενικά, στους  2,5 μήνες  παραμονής μας  στην  Νέα Καληδονία, συνέχεια κάτι παθαίναμε, ώσπου κάποιοι φίλοι  μας αποκαλούσαν “Filizi Hospital”. Ο ενθουσιασμός  μας ήταν  μεγάλος, κατά την άφιξη μας στην Νέα Καληδονία, στις 11 Μαΐου και  δεν έδωσα  σημασία στον πόνο που έσχισε τον ώμο μου, όταν ανέβαινα στο κατάρτι για να περάσω ένα σχοινί. Οι ημέρες περνούσαν κι εγώ συνέχιζα να κινούμαι κανονικά, ώσπου  ο πόνος δυνάμωσε  και  με  ξυπνά κάθε βράδυ. Διάγνωση δεν έχω, στην  Nouméa υπάρχει  μόνο ένας  Μαγνητικός Τομογράφος με μια λίστα αναμονής για   2-3 μήνες μετά.   Ο ακτινολόγος που με εξέτασε, με συμβούλευσε να κρατήσω χέρι  μου ακίνητο, ώσπου να υποχωρήσει η φλεγμονή. Στα οκτώ χρόνια που αρμενίζουμε τον κόσμο  με το Φιλίζι, έχουν προκύψει διάφορα θέματα στην υγεία μας και, καθώς  είναι από δύσκολο έως αδύνατο να βρούμε γιατρό στου τροπικούς,  συνήθως μας σώζει το  πλήρως εξοπλισμένο φαρμακείο του Φιλίζι και  οι πολύτιμες τηλεφωνικές συμβουλές που μας δίνουν οι  γιατροί  μας από την Αθήνα, ο αδερφός μου Πάνος Σάνδρης, ο  Αλεξ Μπετροσιάν,  ο Λεονάρδος  Χατζηιωάννου,   ο Νίκος Ψαρουδάκης,  ο Κωνσταντίνος Ασημωτός  και άλλοι, που μας έχουν βοηθήσει επανειλημμένα και τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς.

Όμως, παρά τα προβλήματα,  οι  ημέρες που μείναμε  στο λιμάνι θα μας μείνουν αξέχαστες. Η  Nouméa είναι  πολύ όμορφη, τριγυρισμένη από θάλασσα, αμμουδιές και  καταπράσινους λόφους. Περπατήσαμε πολύ στην μικρή πόλη όπου οι άγνωστοι διαβάτες  λένε bonjour, μάθαμε τους δρόμους,  τα μαγαζιά, τα όμορφα στέκια,  τις κακοτοπιές. Ζήσαμε  και νιώσαμε σαν «μόνιμοι κάτοικοι”!

Επισκεφθήκαμε το Tjibau,  το κέντρο πολιτισμού  για την ανάδειξη της κουλτούρας των αυτόχθονων Kanak,  στον εντυπωσιακό χώρο που σχεδίασε   ο Ιταλός Renzo Piano,  αρχιτέκτονας του  Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, στην Αθήνα.

Γιορτάσαμε τα 16^α  γενέθλια της  Elina, του μεγαλύτερου από τα τρία παιδιά των φίλων  Stephen & Laure του s/y Olena που κάνουν  τον  γύρο του κόσμου.

Φροντίσαμε το Φιλίζι. Για τρεις ολόκληρες ημέρες ο καπετάνιος μου αφιέρωσε σώμα και πνεύμα – εγώ μόνο πνεύμα –  για να εντοπίσει την αιτία εισροής  θαλασσινού νερού από την πλώρη, που μας ταλαιπώρησε στο πέρασμα από τα Φίτζι. Το αποτέλεσμα της υπερ – προσπάθειας?

1. Μείωση της εισροήςνερού  και
2. Mια πολύ, πολύ πονεμένη  πλάτη…

Τραυματίες κι οι δυο,  αφήσαμε το  «Filizi Hospital» και βγήκαμε με το s/y Watermusic των  Βρετανών φίλων μας  Grace, Stephen & Alistair για να  παρακολουθήσουμε την εκκίνηση του ιστιοπλοϊκού αγώνα  Groupama  Race 2022,  έναν δυναμικό off – shore περίπλου του νησιού Grand Terre, περίπου 650 ναυτικά μίλια.

Ακόμη, με την πολύτιμη βοήθεια του Roger και κάποιου μηχανουργού, κατασκευάστηκε επιτέλους μια νέα  ειδική βίδα  για το «δίπλωμα» του ποδήλατου μου, ζημιά που έκανε ένα γιγάντιο 15 χρονο αγόρι από την Samoa, πριν 2 χρόνια. Στο μεταξύ, κάθε πρωί κάνω αργά και προσεκτικά τις ασκήσεις που μου έχει δώσει ο Κωνσταντίνος, ο φυσιοθεραπευτής μου.

Πέμπτη  29 Ιουνίου 2022   –    Baie de Mustiques, Ducos

Η Νέα Καληδονία είναι το αριστούργημα της φύσης στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό! Ένα  μεγάλο, εύφορο νησί  (Grande Terre), μαζί με αρκετά μικρότερα και  γύρω τους,  προστάτης και θησαυρός, ο μακρύτερος συνεχής κοραλλιογενής barrier reef (ύφαλος φράγμα)  στον κόσμο! Με μήκος 930 μίλια (1.500 km)   το barrier reef  της Νέας Καληδονίας, τυλίγεται γύρω από τα νησιά, σχηματίζοντας μια  λιμνοθάλασσα (lagoon), προστατευμένη από τα  ωκεάνια κύματα, ιδανική  για ιστιοπλοΐα.

Μέσα στο lagoon  υπάρχουν  αμέτρητοι  ύφαλοι και μικροσκοπικά νησιά (Ilot). Νησιά σκεπασμένα από ενδημικά φυτά και δέντρα που τα κλαδιά  τους χορεύουν  με τον άνεμο κι οι μόνοι ήχοι που ακούγονται είναι ο βόμβος του ωκεανού και το τραγούδι των πουλιών. Νησιά παραδείσια, με  άμμο  λευκή, διάσπαρτη από  κοράλλια, κοχύλια, με ίχνη από   θαλασσοπούλια, καβούρια , ζωντανά κοχύλια  ή  ριγέ αμφίβια φίδια (tricots rayes) και τριγυρισμένα από ρηχή τυρκουάζ  θάλασσα όπου ζουν  εξωτικά   ψάρια, χελώνες και πολλά dugong!

Το εκπληκτικό είναι ότι  πολλά από αυτά τα  παρθένα νησιά είναι πολύ κοντά στην Nouméa,  απλό day-sail : Signal 8 ναυτικά μίλια, Mbe 12,  Amedee 12,  nm, Mato 25, Tenia 30. Ως   και το   Kuere, στην παρθένα, νοτιότερη άκρη του barrier reef,   απέχει μόλις 35nm. Οι   ιστιοπλόοι που ζουν εδώ είναι πολύ τυχεροί. Ταξιδέψαμε στα βόρεια της Nouméa για δέκα ημέρες (Moro, Timbia, Maa, Ndukue, Tenia, Dukos, Mbo), απολαμβάνοντας την φύση. Το  απίστευτο σε αυτή τη χώρα είναι ότι στα 10 ΝΜ από την πρωτεύουσα, όλα τα αγκυροβόλια είναι έρημα. Είμαστε  ολομόναχοι.

07.00 Επιστροφή σήμερα. Αποπλέουμε από το νησί Ducos και  πάμε νότια με πλεύση όρτσα. Ο καπετάνιος μου είναι σαν να ταξιδεύει  «single handed»  (ιστιοπλοϊκός όρος για όποιον ταξιδεύει μόνος του),  ανοίγει τα πανιά,  μαζεύει τα πανιά,  εγώ δεν συμμετέχω  καθόλου, για να μην επιβαρύνω τον ώμο μου.  Φτάνουμε στο ilôt  Mbo και ρίχνουμε – ΟΚ αυτό το κάνω εγώ –  άγκυρα ανοιχτά από το ρηχό ύφαλο. Κατεβάζουμε τα πλωτά μας και κωπηλατούμε ως την υπήνεμη ακτή, για την ακρίβεια, ο Γιώργος  με ρυμουλκεί. Τα νερά  κατεβαίνουν, πάμε προς  low tide (άμπωτη). Με  κάθε λεπτό που περνά, η παραλία γύρω από το νησί πλαταίνει και μια   χρυσή γλώσσα άμμου εμφανίζεται στην νότια άκρη του, πόσο όμορφο!

Περπατάμε στα ρηχά και δένουμε τα πλωτά στα κλαδιά   πεσμένων δένδρων, λυπηρή υπενθύμιση ότι τα νησιά  του Ειρηνικού κινδυνεύουν από την αύξηση της στάθμης των ωκεανών της γης. Ο ωκεανός βροντά, βροντά μαζί κι ο ουρανός, μα το κελάηδισμα των πουλιών, εξωτικό κονσέρτο,  τα σκεπάζει όλα δίνοντας  χαρούμενο τόνο στον παράδεισο του Mbo. Περπατάμε στην αμμουδιά σε αυτή την γαλήνια, θαυμάσια φύση, που μοιάζει ανέγγιχτη  από ανθρώπους κι ας απέχει  ελάχιστα μίλια από  την πρωτεύουσα.  Φτάνουμε στην προσήνεμη πλευρά του νησιού κι εκεί το σκηνικό αλλάζει εντελώς, ο άνεμος φυσάει  δυνατά και η ακτή είναι άγρια, σκεπασμένη με κομμάτια από σπασμένα κοράλλια. Ένα κοπάδι  πουλιά κουρνιασμένα πιο πέρα,  μας αντιλαμβάνονται και πετούν μακριά. Νιώθουμε εισβολείς σε αυτό το καταφύγιο άγριας ζωής, τυχεροί  που το είδαμε από κοντά,  έστω για λίγο. Ο ουρανός είναι βαρύς, έρχεται μπουρίνι.  Επιστρέφουμε στο Φιλίζι και ξεκινάμε

17.00 Φτάνουμε στη Nouméa μα, αυτήν τη φορά  πάμε ανατολικά από το Port Moselle, στο Orphelinat,  έναν κόλπο με πολλά, πολλά  ιδιωτικά mooring και  δυο μικρές μαρίνες  και,  σε μια  όμορφη περιοχή κατοικιών. Ο  Roger, που μας παραχώρησε αυτό το mooring, έρχεται για να μας αποχαιρετήσει. Αύριο φεύγει αεροπορικώς στην  Tahiti.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022  —   Baie de Orphelinat

Με χαρές ξεκίνησε η μέρα, σήμερα! Πρώτο, γιατί θα έρθει ο  Έντυ, αδερφικός φίλος του Γιώργου και  έμπειρος ιστιοπλόος και δεύτερο γιατί κατάφερα   να σηκώσω το δεξί χέρι και να λούσω τα μαλλιά μου! Νιώθω μεγάλη  ανακούφιση που  θα έρθει ο Έντυ. Σκεφτόμαστε να  κάνουμε μαζί του  το πέρασμα ως το Vanuatu και θα είναι σπουδαίο με δυο   δυνατά χέρια παραπάνω.  Η απόσταση  NewCaledonia –  Vanuatu είναι  300 ναυτικά μίλια, περίπου 2,5 μέρες. Ο Έντυ θα έρθει στο τέλος Ιουλίου.Ως τότε μένουν 3 εβδομάδες και με καθημερινές  ασκήσεις, ελπίζω  να δυναμώσω κι εγώ (σ.σ. αριστερός και δεξιός ώμος  μου τραυματισμένοι  μέσα σε 5 μήνες)

Δευτέρα 4 Ιουλίου

Με τη βάρκα μας πάμε από το baie d’ Orphelinat  στο Port Moselle, απόσταση  1 μίλι, κι από εκεί περπατάμε ως το Προξενείο του Vanuatu στην rue de Alma. Τα σύνορα του Vanuatu  άνοιξαν επιτέλους (1^η Ιουλίου), μετά από ολόκληρα 2,5 χρόνια.  O γιγάντιος πρόξενος μας δίνει πληροφορίες για να πάρουμε άδεια εισόδου.  Οι φίλοι μας από το s/y Water Music είναι ήδη εν πλω προς το λιμάνι Port Villa, την πρωτεύουσα της χώρας στο νησί Efate. Η αλήθεια είναι ότι παρόλο που μας αρέσει πολύ η Νέα Καληδονία, ο «χειμώνας» της με θερμοκρασία 18-26ºC είναι κρύος για εμάς κι ανυπομονούμε να βρεθούμε σε πιο ζεστό κλίμα.

Τετάρτη 6 Ιουλίου  – Baie de Orphelinat  προς  ilôt Mato

Σημειώνω στο ημερολόγιο μου  τον αριθμό  22 μέσα σε ένα κύκλο,  είκοσι δύο  συνεχείς ημέρες ασκήσεις φυσιοθεραπείας κι ενδυνάμωσης. Η  βελτίωση είναι  αργή, σταθερή και σπουδαία.  Πάμε με την βάρκα απέναντι στο μικρό super market Casino κι αγοράζουμε Γαλλικά τυριά και τέλειο ψωμί baguette, λιχουδιές που  σπανίζουν στους τροπικούς. Επιστρέφουμε στο Φιλίζι, λύνουμε κι ανοίγουμε πανιά.  Ήλιος λαμπρός φωτίζει τους χαμηλούς λόφους γύρω, η ομορφιά μεγάλη. Αποχαιρετώ με το βλέμμα τον κόλπο του Orphelinat,  που έγινε   «γειτονιά» μας για μια εβδομάδα, μια γειτονιά υπέροχη.

Παίρνουμε πορεία νότια με προορισμό το Ile de Pins, το φημισμένο «νησί των   κωνοφόρων», 70 ΝΜ μακριά. Η απόσταση είναι μεγάλη και επειδή δεν είναι ασφαλές να ταξιδεύουμε σε άγνωστα νερά μέσα στο σκοτάδι, αποφασίζουμε  ενδιάμεση στάση στο ilôt Mato, στα 27 ΝΜ. Φυσάει νότιο – ανατολικός άνεμος 20 kts, ταξιδεύουμε γρήγορα, όρτσα και για μεγάλη χαρά του καπετάνιου μου, σήμερα συμμετέχω  στην ιστιοπλοΐα.

15.30 Μετά από 4,5 ώρες ιστιοπλοΐας διασχίζουμε το πέρασμα του υφάλου του  Mato. Αυτή τη φορά έχουμε το προνόμιο να είμαστε το μοναδικό σκάφος στο σπουδαίο, ασφαλές αγκυροβόλιο κι έτσι ρίχνουμε άγκυρα στο κέντρο του  γαλήνιου lagoon!

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2022    –   Ile de Pines

Απαιτητικό  και απολαυστικό το σημερινό ταξίδι! Επτά ώρες γρήγορη  ιστιοπλοΐα  με νότιο – ανατολικό άνεμο 18 – 25 kts,  πλεύση κλειστά όρτσα σε μια περιοχή διάσπαρτη με υφάλους και ρηχά.

16.00  Φτάνουμε  στο baie de Kuto του Ile de Pines. Πηγαίνω στην πλώρη μπροστά, για  να  ελέγχω για κινδύνους ενόσω ο καπετάνιος κρατά αργή πορεία ελέγχοντας τα βάθη. Βρίσκουμε  κατάλληλο σημείο και φουντάρουμε στα 7 m σε άμμο.  Έχω μείνει στην πλώρη, κοιτάζω γύρω.

Παρατηρώ  τον υπνωτιστικό ρυθμικό σκάσιμο και τράβηγμα του κύματος στην  ακτή, την ησυχία, το ξαφνικό και  ξέφρενο κελάηδισμα των πουλιών.  Η πλατιά  αμμουδιά  με την ολόλευκη άμμο στεφανώνεται από  πανύψηλα κωνοφόρα δένδρα. Το νερό της  θάλασσας  έχει  χρώμα τυρκουάζ, κάπως γαλακτερό.  Τρώμε δείπνο θαυμάζοντας τον πορφυρό ουρανό του δειλινού, ευγνώμονες  για την απίστευτη θέα του «σπιτιού» μας.

Παρασκευή 8 Ιουλίου

Ξημέρωσε όμορφη ημέρα, το τοπίο  φαίνεται ακόμη πιο υπέροχο κάτω από το φως του ήλιου. Ετοιμαζόμαστε για να βγούμε στο νησί. Φουσκώνουμε το zodiac που χάνει λίγο αέρα, το  κατεβάζουμε, τοποθετούμε την εξωλέμβια μηχανή και τα διάφορα εξαρτήματα, ντεπόζιτο καυσίμων, άγκυρα, κουπιά.  Όταν φτάνουμε στην ακτή  συνειδητοποιούμε το λάθος μας, είναι  low tide, η θάλασσα έχει τραβηχτεί έξω και εμείς πρέπει να σύρουμε την  βαριά βάρκα  20 μέτρα πιο ψηλά, πράγμα αδύνατο.  Επιστρέφουμε στο Φιλίζι, νιώθοντας  ηλίθιοι κι ανεβάζουμε  την εξωλέμβια και τα καύσιμα ξανά πάνω.  Βγαίνουμε στην ακτή  κωπηλατώντας, σέρνουμε  το  ανάλαφρο zodiac ψηλότερα από εκεί που θα έρθει η   παλίρροια   και το δένουμε σε ένα κορμό. Κουραστήκαμε  κι ας είναι μόλις 10. 30 πμ.

Περπατάμε στην  παραλία,  η κατάλευκη, ψιλή άμμος, το τυρκουάζ  της θάλασσας, τα σπάνια δένδρα  συνθέτουν ένα από τα  ομορφότερα τοπία που έχουμε αντικρύσει ως τώρα. Στην άκρη της αμμουδιάς,  κάτω από την σκιά των φυλλωμάτων, ξεκινά  μια λωρίδα γης σκεπασμένη από  πυκνό φυσικό γρασίδι που φτάνει ως τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο..  Περπατάμε στον έρημο δρόμο, κάτω από την αψίδα  των γιγάντιων κωνοφόρων araucaria, οι ολόισιοι κορμοί τους  υψώνονται ως 15 με 20 μέτρα.  Είμαστε συγκλονισμένοι από την ομορφιά του τόπου.

Πιο νότια, η γη στενεύει,   γίνεται λωρίδα  200 μέτρα πλατιά  που  καταλήγει   στο Presqu’ile de Kuto,   χερσόνησο που σχηματίζει  δύο κόλπους –  αγκυροβόλια, δυτικά το  Kuto  κι ανατολικά το Kanumera. Το Kanumera   μοιάζει σαν πίνακας ζωγραφικής,  νερά γαλήνια που καθρεφτίζουν τον ουρανό, γύρω   απάτητη αμμουδιά και   στο κέντρο  σαν  γιγάντιο  μανιτάρι,  ένας  βράχος διαβρωμένος από την αιώνια παλίρροια & άμπωτη, σκεπασμένος με παράξενα φυτά.

Ο κόλπος Kanumera   προστατεύεται από όλους τους ανέμους εκτός από τον νότιο ενώ ο κόλπος Kuto, όπου βρίσκεται το Φιλίζι,  είναι εκτεθειμένος στον δυτικό,  βορειο – δυτικό άνεμο, σαν αυτόν που περιμένουμε να έρθει  σε 2 μέρες.  Το συμβούλιο των αυτόχθονων Kanak  έχει ορίσει το Kuto ως  μοναδικό σημείο όπου επιτρέπεται να αραξουν  ξένα σκάφη και , ειλικρινά, τώρα που βλέπουμε με τα μάτια μας την θαυμάσια παρθένα φύση του νησιού, καταλαβαίνουμε απόλυτα το γιατί.

Δύσκολο  να αντισταθούμε στις τηγανητές πατάτες, η μυρωδιά τους μας τραβά από την μύτη. Τρώμε στο μοναδικό  εστιατόριο, με  θέα τον κόλπο και στο Φιλίζι.

Το απόγευμα πηγαίνουμε στο  Kanumera  όπου ζούμε στιγμές μεγάλης ευτυχιας, πρώτα  γιατι κολυμπάω   μετά από δυο  μήνες (σιγα σιγα)  και δεύτερο γιατι κολυμπαμε  χωρις φόβο, αφου μας διαβεβαιωσαν ότι εδώ    δεν υπαρχουν καρχαριες!

Στον γυρισμό, σταματάμε στο ίδιο εστιατόριο για να αγοράσουμε  παγωτά. Στο μπαρ  βρίσκονται τρεις νέοι,  Γάλλοι τουρίστες. Μια κοπέλα ανάβει ένα τσιγάρο κι αφήνει το πακέτο πάνω στον πάγκο. Η επιγραφή «το κάπνισμα σκοτώνει», στα ελληνικά πάνω στο  πακέτο μας ξαφνιάζει.

-«Την περασμένη εβδομάδα ήμουν στη Μύκονο», εξηγεί η κοπέλα.

Σάββατο 9 Ιουλίου, 2022

Κάθε  Σάββατο, στο χωριό  Vao, 6 χιλιόμετρα μακριά, ανοίγει μια αγορά με φρούτα, λαχανικά κλπ. Παίρνουμε τον  δρόμο  ανατολικά. Αρχίζει σιγανή βροχή μα ούτε που το νιώθουμε, καθώς περπατάμε κάτω από  την ομπρέλα  των γιγάντιων δέντρων. Γύρω ησυχία, ακούγονται  μόνο οι σταγόνες καθώς πέφτουν στα πλατιά φυλλώματα και  το τρίξιμο από τα   crocs του Γιώργου.  Σύντομα βγαίνει  ήλιος και τα πουλιά ξαναρχίζουν το  χαρούμενο τραγούδι τους.

Μετά από 15 λεπτά  πλησιάζει ένα  λευκό τζιπ, σηκώνω το χέρι  κι οδηγός σταματά. Είναι ένας άνδρας Kanak γύρω στα 60 που ονομάζεται Francois, κι όχι μόνο  προσφέρεται να μας πάει στο χωριό Vao, αλλά σταματάει για να δούμε  τα αξιοθέατα, την πανοραμική θέα του υφάλου από ψηλά, το εργοστάσιο παραγωγής ηλιακής ενέργειας  με τις μπαταρίες  TESLA, το δημαρχείο, την μεγάλη εκκλησία. Μας αφήνει μπροστά από την αγορά όπου είμαστε οι μοναδικοί ξένοι, λευκοί. Η αγορά δεν έχει πολύ κόσμο, λιγοστές γυναίκες Kanak, ντυμένες   με μακριά, πολύχρωμα φορέματα,  πουλούν  τα προϊόντα  τους. Αγοράζουμε   papaya, passion fruit, έναν καφέ και για φαγητό, νόστιμα  “baignades  auchocolat” & lemon cake . Καθόμαστε με  τους ντόπιους που  ρωτούν  όλοι για να μάθουν  την Ελλάδα.

Περπατάμε στο χωριό που μοιάζει σαν θαυμάσιος κήπος. Τα  σπίτια  εδώ βρίσκονται μακριά το ένα από το άλλο, το καθένα έχει  την δική του  γη με  καρποφόρα δένδρα, καλλιέργειες από taro, kasawa κλπ και  η  περίφραξη της  είναι από  ολάνθιστους θάμνους με ιβίσκους.  Στα  χωριά, οι άνθρωποι Kanak προσπαθούν να  είναι αυτάρκεις, ζουν με  όσα  τους προσφέρει  η εύφορη   πατρογονική γη   και  ο ωκεανός.  Άλλωστε, οι  τιμές  τροφίμων στην   Νέα Καληδονία είναι πολύ υψηλές και η πρόσβαση των ντόπιων σε μετρητά χρήματα  είναι μηδαμινή, ειδικά σε αυτήν την μετά – Covid 19 εποχή που περνάμε.

Σύντομα φτάνουμε στην  ακτή. Εκεί υπάρχει  ένα  εντυπωσιακό μνημείο, ένας κύκλος σχηματισμένος από  totem  και στο κέντρο του το άγαλμα του αγίου Μαυρικίου (Saint Maurice). Διαβάσαμε ότι στο σημείο αυτό  βρισκόταν κάποτε το “case”του μεγάλου αρχηγού του νησιού και η γη  παραχωρήθηκε ως σύμβολο  νίκης και πίστης  της Καθολικής Εκκλησίας.

Ψάχνουμε από μέρες για να αγοράσουμε  αναμνηστικό  ένα fleche faîtière, μια  σκαλιστή ξύλινη «λόγχη», σαν αυτές που στολίζουν  τις στέγες  των κατασκευασμένων από τοπικό ξύλο, γρασίδι, καλάμια και άλλα φυσικά υλικά case Kanak,  παραδοσιακών σπιτιών της Νέας Καληδονίας και σκεφτόμαστε μήπως το βρούμε εδώ. Ρωτάμε έναν περαστικό   και μας  κατευθύνει στο σπίτι του   ξυλογλύπτη, στην άλλη άκρη του χωριού.

Περπατάμε στον δρόμο. Συναντάμε μερικά παιδιά που μας χαιρετούν πρόσχαρα bonjour  κι εμείς τους δίνουμε γλειφιτζούρια. Μετά από   μακρύ περπάτημα κάτω από   δυνατό ήλιο, χωρίς να συναντήσουμε ούτε ένα αυτοκίνητο,   βλέπουμε με χαρά την  μικρή  πινακίδα στην άκρη του δρόμου: SCULPTEUR. Μπαίνουμε στο κτήμα, ο Γιώργος λέει δυνατά «bonjour» για να ανακοινώσει την παρουσία μας.  Ο σκύλος  του σπιτιού αρχίζει να γαυγίζει κι αμέσως εμφανίζεται μια νέα  γυναίκα kanak, η  Sabrina. Λέει ότι ο άνδρας της ο γλύπτης  λείπει στο ψάρεμα και  δυστυχώς  δεν έχουν έτοιμα γλυπτά  για πούλημα. Πάνω στον πάγκο εργασίας ανακαλύπτουμε ένα ημιτελές μικρό τοτέμ, την πείθουμε να μας το πουλήσει κι εκείνη μας χαρίσει ένα ακόμη. Μιλάμε σε απλά γαλλικά, αυθόρμητα κι ευχάριστα. Η Sabrina  ρωτά αν έχουμε πάει στο φημισμένο  Piscine Naturelle κι όταν απαντάμε  όχι προσφέρεται να μας πάει με το αυτοκίνητο της!

Μπαίνουμε σε ένα Peugeot 206  και ξεκινάμε με πορεία  βόρειο- ανατολική. Διασχίζουμε απέραντες εκτάσεις με κωνοφόρα araucaria. Κουβεντιάζουμε και γνωριζόμαστε, ο πατέρας της Sabrina είναι από το Vanuatu, ήρθε στην Νέα Καληδονία για δουλειά, γνώρισε τη μητέρα της κι έμεινε για πάντα. Εκείνη δεν έχει πάει ποτέ στο Vanuatu. Διασχίζουμε απέραντες εκτάσεις με κωνοφόρα και μας  εξηγεί ότι όλη η γη του Ile de Pins  ανήκει  στις  φυλές του νησιού και πως  πολλά δέντρα προορίζονται για υλοτομία. Μετά από   20 χιλιόμετρα περίπου, φτάνουμε  στον προορισμό μας. Περνάμε από μια γέφυρα. Από κάτω περνά νερό, σαν  πλατύ, ρηχό ποτάμι.

-«Είναι  θάλασσα», εξηγεί η Sabrina, “ Αυτό μπροστά μας  είναι ένα μικρό νησί όπου βρίσκεται το  ξενοδοχείο Le Méridien Ile des Pins και η  φυσική πισίνα». Αφήνουμε το αυτοκίνητο στο parking  και επιστρέφουμε στην γέφυρα. Το τοπίο, είναι συγκλονιστικό, δεν ξέρουμε προς  πού να κοιτάξουμε. Στο βάθος,  πάνω από τη θάλασσα με το βασιλικό μπλε χρώμα υψώνονται γιγάντια  δένδρα  και οι στητές, περήφανες φιγούρες τους  ζωγραφίζουν μια αδιανόητη πράσινη κορυφογραμμή με τον  ουρανό. Κοιτάμε κάτω και νομίζουμε ότι παρακολουθούμε ντοκιμαντέρ National Geographic: μέσα στο ρηχό, διαυγές νερό  είναι ένα  κοπάδι ψάρια  σφιχτά, ακίνητα σαν μια μπάλα. Πιο πέρα  κολυμπούν αργά σαν αδιάφορα δυο barracuda.  Κάθε λίγο, το ένα από τα δυο  ορμά  στην «ψαρο – μπάλα», μα σε κλάσμα δευτερολέπτου το κοπάδι σχίζεται στα δυο  και το barracuda μένει νηστικό. Μαγεία! Περπατάμε  παράλληλα με το κανάλι ανάμεσα σε πυκνή, εξωτική βλάστηση,  κάτω  άμμος και διάσπαρτα μικρά, κοχύλια.

-«Αυτά τα κοχύλια τα τρώμε στην  σαλάτα, πολύ νόστιμα. Ονομάζονται sauteur. Στην φυσική πισίνα υπάρχουν πολλά, όμως  απαγορεύεται να  μαζέψουμε.».

Περπατάμε  ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, πάνω από βράχια, η Sabrina διάλεξε να πάμε από την φυσική διαδρομή, όχι  από το  μονοπάτι  για τους πελάτες του ξενοδοχείου. Κουβεντιάζουμε, η Sabrina μας μιλάει για την σχέση των ανθρώπων Kanak με την φύση και την  σπουδαιοτητα του coutum.

-«Το  coutum Calèdonien (έθιμο) καθορίζει όλες τις  φάσεις  της ζωής των Kanak, την γέννηση, τον γάμο, τον θάνατο, είναι ο σεβασμός στην Φύση, στην Ύπαρξη και την Φυλή. Για παράδειγμα, αν κάποιος χρειάζεται να κόψει ένα δέντρο για να κατασκευάσει μια πιρόγα, θα πρέπει να έρθει να  το ζητήσει από  τους αρχηγούς του τόπου, προσφέροντας τους  ένα ignam (yam, γιάμ, βρώσιμη ρίζα), μια ρίζα ιερή,  σύμβολο  σεβασμού και ειρήνης ανάμεσα στις διάφορες φυλές (φατρίες)  του νησιού». Περπατάμε κάτω από την σκιά των δένδρων. Η Sabrina σταματά και ακουμπά έναν  κορμό.

-«Το πότε θα  κόψουμε το δέντρο μας το λέει το φεγγάρι.  Η σωστή  στιγμή είναι όταν  το φεγγάρι μικραίνει, γιατί τότε  οι χυμοί των δένδρων κατεβαίνουν προς την γη,  ο κορμός τους  είναι πιο ξερός κι άρα πιο δυνατός. Η σελήνη καθορίζει πολλά στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων Kanak. Ο άντρας μου προτιμά να ψαρεύει στο  νέο φεγγάρι, λέει ότι  έχει περισσότερα ψάρια. Επίσης, όταν τα νερά ανεβαίνουν, τα ψάρια έρχονται  κοντά στην ακτή για να φάνε, ενώ  όταν κατεβαίνουν βγαίνουν έξω στον ωκεανό»

Η βλάστηση αραιώνει. Ξαφνικά  ανάμεσα στα δένδρα, φαίνεται  ένα εκτυφλωτικό χρώμα.  Μπροστά μας  απλώνεται  μια  φυσική  τεράστια  τυρκουάζ «πισίνα»,  περίκλειστη  ως θησαυρός  από  ένα τοίχος  πανύψηλων κωνοφόρων  από την μια  κι από τον ωκεανό που σπάζει αφρίζοντας & βροντώντας πάνω στους βράχους από την άλλη. Η ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο!

14.00 Η  Sabrina  μας φέρνει πίσω  στον όρμο  Kuto όπου την αποχαιρετούμε με ευγνωμοσύνη. Αύριο νωρίς το πρωί θα  φύγουμε από το Ile de Pins .To meteo δείχνει πως  ο άνεμος θα γυρίσει δυτικός, πολύ δυνατός, οπότε εδώ δεν είμαστε ασφαλείς. Κοιτάζω το αυτοκίνητο που απομακρύνεται. Η  Sabrina έγινε η καλύτερη πρέσβειρα της φιλοξενίας και γενναιοδωρίας  των ανθρώπων Kanak.

Κυριακή 10 Ιουλίου – Ile de Pins to Prony 50 nm

05.45 Ξυπνάμε με το πρωινό κονσέρτο  των πουλιών και το απαλό γουργούρισμα της θάλασσας πάνω στην αμμουδιά.  Αχνές πορφυρές ανταύγειες φωτίζουν τις παράξενες κορφές των κωνοφόρων. Τα αστέρια σβήνουν. Λυπάμαι που φεύγουμε τόσο γρήγορα. Ξεκινάμε.  Στην αρχή  δυτικά ώσπου  να περάσουμε ρηχά και  υφάλους και μετά παίρνουμε πορεία βόρειο –δυτικά. Προορισμός μας το Prony,  ένας  κόλπος τεράστιος με πολλούς μικρότερους κολπίσκους, καταφύγιο για κάθε καιρό. Ο άνεμος γύρισε βόρειος – βορειοανατολικός 18 – 25 kt,  όρτσα κατεβήκαμε, όρτσα ανεβαίνουμε. Πλέουμε γρήγορα.

15.30 Φτάνουμε με τα πανιά ως το πιο βαθύ σημείο του κόλπου Prony, στο εξαιρετικά ασφαλές αγκυροβόλιο  Baie de Carenage. Η θάλασσα εδώ  είναι γαλήνια σαν λίμνη και  η βλάστηση χαμηλή και  αραιή. Θάμνοι mangroves καλύπτουν την ακτή σε πολλά σημεία,  οι παράξενες ρίζες τους που προσφέρουν καταφύγιο  στα σκάφη  όταν έρχεται κυκλώνας, τώρα που τα νερά είναι σε low tide έχουν  βγει εξω από το νερό.

Ρίχνουμε  την άγκυρα στα 10μ βάθος με 50 μ καδένα. καθόμαστε στο κόκπιτ να ξεκουραστούμε. Διανύσαμε 50 ναυτικά μίλια με μέσο όρο ταχύτητας 6,2 kt, oχι κι άσχημα. Ανταλλάσουμε μηνύματα  με την Grace  του s/y Water Music, λέει πως βρίσκονται   στο Vanuatu μέσα στο αγκυροβόλιο του Port Villa και ότι δίπλα τους κολυμπάει μια φάλαινα! Τρώμε σαλάτα και νόστιμο τυρί raclette με βραστές baby πατάτες. Vive la France!

Τρίτη 12 Ιουλίου 2022 Prony  to Uere

Ήταν  μια απαίσια Δευτέρα, με καταιγίδα, ασταμάτητη βροχή και έναν αβάσταχτο  κολικό στην κοιλιά μου,  που κράτησε 6 ώρες. Σήμερα ξημέρωσε ημέρα  καθαρή με ήλιο, ευτυχώς  χωρίς πόνο.  Κατεβάζουμε τα πλωτά και κωπηλατούμε ως τον καταρράκτη. Υπέροχο αυτό το νησί, η Νέα Καληδονία μας έχει πάρει το μυαλό. Αν δεν έκανε τόσο κρύο

Πάνω  η άγκυρα, το  Filizi Hospital”   ανοίγει  πανιά προς την πρωτεύουσα. Δεύτερος κολικός, σε μια εβδομάδα, χρειάζομαι  γιατρό. Διαπλέουμε τον βαθύ κόλπο Prony με την άγρια  ομορφιά,το  κόκκινο χώμα, τα παράξενα δενδρα, τα ασφαλή αγκυροβόλια. Πυκνός καπνός βγαίνει από το εργοστάσιο εξόρυξης νίκελ, στα ανατολικά. Ολοι οι ι θησαυροί του νησιού εδώ.

15.30 Φτάνουμε  στο νησάκι Uere, ένα καλό  αγκυροβόλιο στα  5 nm από την μαρίνα Port Moselle  και βγαίνουμε με τα πλωτά για να περπατήσουμε. Σε λίγο φθάνει  ένα σκάφος Oyster, μετά από λίγο  ακόμα δύο,  προφανώς συμμετέχουν στο Oyster World Rally 2022 – 2023 και  θα έρχονται  από τα Fiji.

Επιστρέφουμε στο Φιλίζι λίγο πριν σκοτεινιάσει, λάθος ώρα γιατί  εδώ υπάρχουν επικίνδυνοι καρχαρίες, το γραφεί η πινακίδα, έξω!

Τετάρτη 13 Ιουλίου

05.30 Το πρωινό πουλί βρίσκει τα τυχερά του, προλαβαίνω  την δύση του φεγγαριού και μια ανατολή γεμάτη χρώματα πριν  συννεφιάζει και ξεκινήσει η   βροχή.

07.00 Ώρα να φύγουμε.  Αρχίζω να σηκώνω την άγκυρα

-«Σταμάτα! Ρίξε την άγκυρα πίσω», φωνάζει  ο καπετάνιος μου.  «Δεν έχουμε κίνηση!!», λέει, κάπως αγχωμένος. Την ίδια στιγμή, σηκώνουν άγκυρα  στο Oyster που βρίσκεται δίπλα μας

-«Μήπως να τους ζητήσουμε να μας ρυμουλκήσουν?», λέει ο Γιώργος.

Καλούμε  στο VHF και μιλάμε με τον καπετάνιο.  Πριν περάσουν δυο λεπτά, έχουν έρθει στο πλάι, ο Jim που ξέρει  από μηχανές σκαφών   πηδάει  στο Φιλίζι και   χώνονται στο μηχανοστάσιο μαζί με τον Γιώργο . Μετά από λίγο βγαίνουν και το συζητούν. Έχει κοπεί  το gear cable, η ντίζα. Ο  Jim δίνει μια  πρόχειρη λύση  για  να φτάσουμε ως το λιμάνι. Τον ευχαριστούμε πολύ, ο αδερφός του πλησιάζει κι ο Jim πηδάει πίσω στο σκάφος τους. Φανταστικό!

-«Θα προχωρήσουμε προς   Port Moselle με χαμηλή ταχύτητα. Βίρα την άγκυρα!», μου λέει ο Γιώργος.

Πλέοντας προς Noumea, τηλεφωνούμε σε δυο φίλους, βρίσκουμε το τηλέφωνο του  μηχανικού Patrickκαι  κανονίζουμε  να έρθει για διάγνωση σήμερα το απόγευμα στην μαρίνα.

11.00 Η Muriel , στο  γραφείο της μαρίνας,   προσπαθεί με κάθε τροπο  αλλά δεν  καταφερνει να με βοηθησει

-«Παλιά είχαμε πολλούς γιατρούς στην Nouméa. Μόλις άνοιξαν τα σύνορα μετά το  lockdown του Covid,  οι περισσότεροι γύρισαν πίσω στην Γαλλία. Τώρα, για να βρούμε ραντεβού πρέπει να περιμένουμε μέρες», δικαιολογεί την κατάσταση . Φευγουμε  και από καλή τύχη  βρίσκουμε  ένα  ιατρικό κέντρο που δεν χρειάζεται ραντεβού. Η  γιατρός που με εξετάζει  δεν βλέπει κάτι σοβαρό. Με στέλνει για αιματολογικές  εξετάσεις, τα αποτελέσματα θα  τα στείλουν αργότερα με email. Bingo!

Μοιραζόμαστε ένα ύπερ – νόστιμο σάντουιτς  και δυο  γλυκά choux στον  αγαπημένο φούρνο Au  PetitsChoux και επιστρέφουμε στο Φιλίζι  όπου μας περιμένει πολλή  δουλειά.

15.00 Χάος! Το απόλυτο χάος! Το Φιλίζι μοιάζει σαν βομβαρδισμένο! Για να ανοίξουμε πρόσβαση στο σπασμένο συρματόσχοινο (gear cable),  αδειάσαμε τις δυο καμπίνες της πρύμνης, στοιβάζοντας όλα  τα πράγματα στο σαλονι και την καμπινα μας και δεν υπαρχει    ούτε μια γωνιά  για  να κάτσουμε. Το καλό  είναι ότι τώρα  μπορούμε  να καθαρίσουμε τέλεια τις δυο πρυμναίες καμπίνες. Σε δυο ημέρες φτανει  ο φίλος μας από την Ελλάδα

16.00 Ο μηχανικος  Patrick ήρθε, είδε, έδωσε οδηγίες και έφυγε. Βρέχει  καταρρακτωδώς μα ο Γιώργος ξεκινά με το ποδήλατο, βιαστικά   για προλάβει πριν κλείσει το Speed Marine, να αγοράσει το ειδικό ανταλλακτικό συρματόσχοινο μήκους 5 μέτρων. Αύριο είναι 14 Ιουλίου, επέτειος της Άλωσης της Βαστίλης, εθνική γιορτή της Γαλλίας και όλα τα μαγαζιά θα παραμείνουν κλειστά.  Ευτυχώς ο Patrick θα έρθει  για να κάνει την επισκευή. Ο Γιώργος επιστρέφει σώος και  στεγνός, με δυο ανταλλακτικά συρματόσχοινα, ένα 4,8 m κι ένα 5,2 m, just in case. Έρχονται και  τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Όλα δείχνουν φυσιολογικά. Γρίφος οι κολικοί μου, με τρόμαξαν πάρα πολύ όμως.

Πέμπτη 14 Ιουλίου

05.30 Έβρεχε όλη τη νύχτα, ξημερώνει  κι ακόμη βρέχει. Κρίμα, με τέτοιο καιρό μάλλον θα αναβληθούν  οι σημερινοί εορτασμοί.

08.00 Ο Patrick έρχεται, αντικαθιστά το σπασμένο συρματόσχοινο με το καινούργιο, μα δυστυχώς είναι κοντό, καθως φαινεται το μετρημα ήταν λαθος . Η επισκευή αναβάλλεται για αύριο που θα ανοίξουν τα μαγαζιά.

Η βροχή σταματά. Πηγαίνουμε στο Brasserie Au Bout du Monde, όπου  έχουμε συνάντηση  με τους φίλους  από το s/y Nok, για ποτό αποχαιρετισμού. Οι  Heinze &  Anneke φεύγουν αύριο με προορισμό   το λιμάνι  Mackay της  Αυστραλίας, ένα  πέρασμα   1.000 ναυτικών μιλίων. Ο Γιώργος ανησυχεί,  μελέτησε τα grib files  στο Weather Track κι πιστεύει οτι το «παράθυρο καιρού» που διάλεξαν  δεν είναι κατάλληλο  για αυτόν τον μακρύ διάπλου. Πίνουμε και μιλάμε για τα ταξίδια που  έγιναν και  για αυτά που έρχονται. Στο τέλος αγκαλιαζόμαστε κι ευχόμαστε να συναντηθούμε ξανά σε κάποιο αγκυροβόλιο.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2022

Επιτέλους λιακάδα! Κάνω πρωινή γυμναστική. Μετά από  29 συνεχείς ημέρες με ασκήσεις ενδυνάμωσης, μπορώ πια να σηκώνω 2,5 κιλά  βάρος σε κάθε ώμο.  Ο Γιώργος επιστρέφει με το ποδήλατο, αγόρασε  το τελευταίο μήκους 6 μέτρων gear cable  που υπήρχε στο Speed Marine!

09.30  Η επισκευή έγινε και είμαστε ΟΚ. Ο Patrick μας δανείζει ένα πριόνι- σέγα. Σκεφτόμαστε μήπως κόψουμε το διαχωριστικό ανάμεσα στις πρυμναίες καμπίνες, ώστε να μπορούμε να ανοίγουμε το κάλυμμα του άξονα της προπέλας

Οι φίλοι του sy Nok  έρχονται στο Φιλίζι,  ευτυχώς ανέβαλλαν το ταξίδι τους προς την  Αυστραλία  λόγω    της πρόβλεψης   ισχυρών, επικίνδυνων ανέμων.  Ο καπετάνιος μου κουβεντιάζει  με τον  Heinze το πρόβλημα με το κάλυμμα του άξονα,  θέμα   που μας προβληματίζει  χρόνια. Ο Heinzeχαμογελά και λέει:

-«Αντί να κόψετε το διαχωριστικό και να χαλάσετε τις καμπίνες, καλύτερα να ανοίξετε μια  τρύπα στο κάλυμμα και να τοποθετήσετε μια θυρίδα  στρογγυλή με καπάκι».

Τί είπε ο άνθρωπος! Πόσο απλές φαίνονται οι τέλειες λύσεις? Αφού βρεθούν βεβαίως.

Πάμε με τα ποδήλατα  ως τα ναυτιλιακά μαγαζιά Speed Marine & Marine Corail, στα 4 χιλιόμετρα  μακριά όπου  βρίσκουμε κι αγοράζουμε μια θυρίδα που φαίνεται σωστή.

20.00 Ο ουρανός φωτίζεται από πυροτεχνήματα, η πόλη γιορτάζει.  Εμείς  στο Φιλίζι είμαστε πολύ προβληματισμένοι. Ο  φίλος μας Έντυ έρχεται μεθαύριο, το βράδυ της Κυριακής και θα μείνει μαζί μας περίπου δυο εβδομάδες. Θέλουμε ότι καλύτερο για αυτόν, να ζήσει μια εμπειρία αξέχαστη κι ένα ωκεάνιο πέρασμα μα όλα εξαρτώνται από τον καιρό. Ο καπετάνιος μου μελετά καθημερινά  τις προγνώσεις, το χαμηλό βαρομετρικό σύστημα που αναμένεται – αυτό που απέτρεψε το ταξίδι του s/yNok –  θα επηρεάσει  τον καιρό από την Αυστραλία ως  τη Νέα Καληδονία φέρνοντας  ισχυρούς ανέμους και βροχές   την ερχόμενη εβδομάδα. Αποφασίζουμε να φύγουμε  για Vanuatu το συντομότερο, δηλαδή την Τρίτη! ´Έχουμε μόνο  3 ημέρες για να προετοιμαστούμε!

Σάββατο 16 Ιουλίου  – Marina Port Moselle

07.00 Ήλιος και αέρας σήμερα, ημέρα ιδανική. Βγάζουμε τα στρώματα και  τα μαξιλάρια στον ήλιο να αεριστούν,  στους τροπικούς  πολεμάμε συνέχεια ενάντια σε υγρασία και  μούχλα. Καθαρίζω τα πάντα, τα χέρια μου ευτυχώς, έχουν βρει  ξανά την δύναμη τους.

10.00 Έρχεται ο Heinze  και προσπαθούν μαζί με τον Γιώργο να ανοίξουν  τρύπα στο κάλυμμα του άξονα. Η δουλειά είναι πιο δύσκολη από όσο φαινόταν, το κάλυμμα   είναι φτιαγμένο από σάντουιτς  fiberglass με ξύλο balsa με πάχος 3cm   Στο τέλος,  τα καταφέρνουν.

Όλα έτοιμα, ο Γιώργος τοποθέτησε την θυρίδα  πάνω στο κάλυμμα, η  πρόσβαση στον άξονα τέλεια,  το κάλυμμα  μπήκε ξανά στη θέση του, το ξύλινο διαχωριστικό των καμπινών στη θέση του κι αυτό.  Σωθήκαμε με την σπουδαία η ιδέα του Heinze! Κατόπιν εορτής η ιδέα μοιάζει  απλή, σαν το «Αυγό του Κολόμβου», όμως εμείς ψάχναμε λύση χρόνια, με τον έλεγχο του άξονα  μόνιμη ταλαιπωρία.

18.00 Επιστρέφουμε  από  την πόλη,  αγοράσαμε μερικές προμήθειες από το super market και ένα καινούργιο χαλί μπάνιου από το αγαπημένο  Nouméa Pas Chèr και καθόμαστε για φαγητό στο Bout duMonde.

20.00 Πόσο όμορφο είναι το Φιλίζι μας, καθαρό και τακτοποιημένο! Ευχαριστημένη και πολύ κουρασμένη, πάω να ξαπλώσω νωρίς. Μόλις μπαίνω στην καμπίνα με πνίγει μια άσχημη μυρωδιά.

-«Καίγεται κάτι έξω? Εδώ μέσα μυρίζει πολύ άσχημα!», λέω στον Γιώργο. Εκείνος βγαίνει  να ελέγξει και  αμέσως γυρνά στην καμπίνα. Σηκώνουμε το στρώμα του κρεββατιού και μόλις  ανοίγουμε   βγαίνει καπνός. Η ατμόσφαιρα γίνεται πνιγηρή. Στον χώρο κάτω από το κρεββάτι  μας βρίσκεται το bow thruster (προωστήρας πλώρης) με τις  δυο μπαταρίες του και η μια  βραχυκύκλωσε και υπερθερμάνθηκε. Ο καπετάνιος μου, με εντυπωσιακή ψυχραιμία, αποσυνδέει και βγάζει  την καυτή μπαταρία στην προβλήτα. Καθόμαστε  στο cockpit για να  πάρουμε ανάσα. Νέο πρόβλημα αυτό, πως  θα προλάβουμε να αντικαταστήσουμε την μπαταρία?

Κυριακή 17 Ιουλίου

Πάμε με τα ποδήλατα στο super market Johnston και φορτωνόμαστε σαν γαϊδούρια. Η ημέρα είναι δροσερή και συννεφιασμένη όπως και η διάθεση μας. Κουραστήκαμε κι έχουμε τσιτώσει. Αφήνουμε τις προμήθειες στο Φιλίζι και συνεχίζουμε ως την baie de Citron. Κουβεντιάζουμε το πρόγραμμα των επόμενων ημερών, το ταξίδι, τις εκκρεμότητες

-«Ας μην ρισκάρουμε να ξανασυμβεί βραχυκύκλωμα», λέει ο Γιώργος. «Σκέφτομαι να πετάξω και την δεύτερη μπαταρία. Δεν θα την χρειαστούμε στο Vanuatu. Θα ελαφρύνει η πλώρη  για τα περάσματα. Στην Αυστραλία θα αγοράσουμε καινούργιες».

Η  ιδέα του είναι  τέλεια, μας γλυτώνει από μεγάλη καθυστέρηση. Τον πείθω να ελαφρύνουμε  το Φιλίζι περαιτέρω, πετώντας  την βαριά, παλιά  genoa. Τακτοποιούμε την καμπίνα αποθήκη ξανά, είναι ακόμα ασφυκτικά γεμάτη.

Γεμίζουμε τα δυο ντεπόζιτα νερού  του Φιλίζι, 150 + 200 λίτρα, και ξεπλένουμε το σκάφος. Μεταφέρουμε κι αφήνουμε το πανί και τις μπαταρίες δίπλα στους κάδους  σκουπιδιών και πάμε να περπατήσουμε στην  μαρίνα. Μέχρι να γυρίσουμε η genoa και η  καλή μπαταρία έχουν εξαφανιστεί, για κάποιον ήταν φαίνεται  θησαυρός.

Ο  Έντυ  θα φτάσει μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Ο Γιώργος έχει πολλά κέφια,  έχει ανάψει  τα φώτα  καταστρώματος και έχει σημαιοστολίσει. Ο φίλος μας φτάνει χαμογελαστός και κεφάτος  παρά το μακρύ ταξίδι 38 ωρών. Τί χαρά!

Δευτέρα 18  Ιουλίου

08:00 Αφήνουμε τον Εντυ να ξεκουραστεί και πηγαίνουμε – ευτυχώς που έχουμε τα ποδήλατα –  στις διάφορες υπηρεσίες,  Police Frontieres,  Douane και  Capitainerie όπου κάνουμε την διαδικασία Εξόδου – Clearence από την χώρα. Κάνουμε  Rapid Test Covid στο φαρμακείο και καταλήγουμε στο  VanuatuConsulate  για να καταθέσουμε  τα απαραίτητα  έγγραφα

-«Το Covid Test του φίλου μας θα σας το στείλουμε με email”λέει ο Γιώργος

-«Εντάξει. Σε 2-3 ημέρες θα σας στείλουν απάντηση από Vanuatu”, απαντά ο Πρόξενος. Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ,  του εξηγούμε  ψύχραιμα ότι πρέπει να φύγουμε οπωσδήποτε αύριο το πρωί, το αργότερο, γιατί ο καιρός  θα χαλάσει.

-«Αδύνατον», απαντάει ο Πρόξενος. «Δεν θα προλάβουν να σας απαντήσουν τόσο γρήγορα»

Βγαίνουμε από το γραφείο του. Ο  Γιώργος  τα έχει βάψει μαύρα.

-«Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά, είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Θυμάσαι πόσο βοήθησαν τους WaterMusic?»

11:00 Πισω στο Φιλιζι για ετοιμασίες. Σήμερα ο καιρός είναι υπέροχος, η πιο ζεστή ημέρα που έχουμε ζήσει ποτέ στην Νέα Καληδονία. Γιώργος και Έντυ  φεύγουν με τα ποδήλατα  για   βόλτα στην πόλη και προμήθειες από super market. Στις 12:30  έρχεται email από Vanuatu “Παρακαλούμε διευκολύνετε το s/y Filizi που πρέπει να ταξιδέψει άμεσα λόγω καιρικών συνθηκών» Δυο ώρες αργότερα  μας στέλνουν  Άδεια Εισόδου στην χώρα τους!

16:30 Αφού γεμίσαμε τις δεξαμενές με καύσιμα,  βγαίνουμε από την μαρίνα Port Moselle και  κατευθυνόμαστε ως νησί Uere. Τελευταία βραδιά στην Νέα Καληδονία απόψε. Μετά το  δείπνο, παίζουμε το πρώτο παιχνίδι του  «τουρνουά μπιρίμπα». Είναι ωραία που έχουμε  τον φίλο μας παρέα !

Τρίτη 19 Ιουλίου  New Caledonia to  Vanuatu 360 ΝΜ

06:00 Αποπλέουμε με το πρώτο φως της ημέρας.  Προορισμός μας είναι το λιμάνι Port Vila στο νησί Efate, πρωτεύουσα του Vanuatu,  απόσταση περίπου 330 ναυτικά μίλια  που υπολογίζουμε  να  διανύσουμε σε 2,5 ημέρες.  Άπνοια  και συννεφιά σήμερα, σαν να άλλαξε εποχή από της χθεσινή λαμπρή ημέρα. Ταξιδεύουμε με την μηχανή τα 27 nm ως το Ilot Mato, όπου σταματάμε  για κολύμπι.

11.00 Ο ουρανός σκοτείνιασε και ψιχαλίζει, κρίμα γιατί με  αυτές  τις συνθήκες χάνεται όλη η ομορφιά του νησιού. Οι άντρες  κολυμπούν  κι εγώ μαγειρεύω φαγητό για  δυο  ημέρες,  μακαρόνια Bolognese και σαλάτα Ελληνική.

13:00 Βρέχει καταρρακτωδώς! Με κόντρα άνεμο ανατολικό-νοτιοανατολικό ως 28 kts,  διαπλέουμε  τα 20 ναυτικά μίλια προς  το  διαβόητο ανατολικό πέρασμα του Havannah Pass, που «με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το έχει ζώσει». Αυτό το θαλάσσιο κανάλι  είναι γεμάτο παγίδες, υφάλους και ρηχά νερά  και ο καπετάνιος μου πασχίζει,  τριμάροντας  τα πανιά ξανά και ξανά.   Οι συνθήκες είναι τόσο  δύσκολες, που κάποια  στιγμή  σκεφτόμαστε να κάνουμε abort  και να  διανυκτερεύσουμε  στον κοντινό ασφαλή κόλπο Port Boise, όμως όχι, θα συνεχίσουμε.

15:30   Πλησιάζουμε το πέρασμα Havannah.  Είναι   4 ώρες μετά το  high tide, το δυνατό outgoing ρεύμα  3 kts   μας σπρώχνει προς τον ωκεανό γεγονός που φαίνεται ιδανικό ώσπου  υψώνονται σαν τοίχος μπροστά μας  κύματα με ύψος 3 μέτρα (standing waves)! Το Φιλίζι  ανεβαίνει ένα προς ένα τα υδάτινα  βουνά μα  σκάει με δύναμη στο κατέβασμα. Αφροί σκεπάζουν την πλώρη κι αναρωτιόμαστε πόσα νερά θα βρούμε κάτω από το κρεββάτι.

Μετά από 15 λεπτά άγχους  διασχίζουμε το πέρασμα και τα κύματα εξαφανίζονται   μονομιάς. Αδειάζουμε το νερό κάτω από την πλώρη, δεν ήταν πολύ, ευτυχώς. Λίγο πριν σκοτεινιάσει, διαπλέουμε  το   βόρειο πέρασμα του εξωτερικού  barrier reef  και βγαίνουμε στον ωκεανό. Ο ουρανός βαρύς,  βροχερός, έτοιμος να εξαπολύσει μπουρίνια. Τρώμε νόστιμα σάντουιτς με τυρί chevre μα το στομάχι  του  Έντυ διαμαρτύρεται. Ο φίλος  μας  δεν  έχει προλάβει ακόμη  να ξεπεράσει   το jet-lag του αεροπορικού ταξιδιού και πάει να ξαπλώσει. Αμφιβάλω αν θα καταφέρει να κοιμηθεί.  Η θάλασσα είναι πολύ αναστατωμένη και το Φιλίζι κουνάει σαν πλυντήριο. Προσφέραμε στον φίλο μας μια πολύ  απαιτητική περιπέτεια. Νύχτα είναι, θα περάσει.

20 Ιουλίου 2022

Αφήνω τους άντρες  να κάνουν μαζί  βάρδια  – τι ωραία! – και κοιμάμαι στον καναπέ  δυο ολόκληρες ώρες

6:30. Ανοίγω τα μάτια μου  λίγο πριν την ανατολή. Τα σύννεφα μοιάζουν να αραιώνουν..  Φυσάει   άνεμος ανατολικός E 35kts   Πλέουμε αργά,  δίπλα  στο νησί Lifou. με τα πανιά σφιχτά όρτσα,  ώπου  το καβατζάρουμε  οριακά   το ακρωτήριο Cap des Pines  και παίρνουμε  ελεύθερη πορεία προς Vanuatu. Το όργανο που δείχνει την κατεύθυνση του ανέμου δεν έχει ένδειξη. Ο καπετάνιος μου είναι πολύ κουρασμένος και άυπνος μα  προσπαθεί να κάνει reset,  χωρίς αποτέλεσμα. Εγώ υποψιάζομαι ότι κάτι έσπασε στα κύματα του Havannah. Στέλνουμε μηνύματα στους φίλους, σε λίγο το σήμα 3G  της MOBILIS Νέας Καληδονίας, θα χαθεί.

12:00  Με ανατολικό άνεμο E 8-12 kts, φουλ ιστιοφορία και πλεύση  αργή και χαλαρή ανεβαίνουμε  προς το Vanuatu. Απομένουν 190 ΝΜ, περίπου τρεις παράλληλοι της Γης.

23:00 Ανατολικός E 15 kts, Απολαυστική ιστιοπλοΐα κάτω από έναστρο ουρανό.

23.30 Αργά, μεγαλόπρεπα και όπως πάντα συγκλονιστικά, η σελήνη ανατέλλει  πίσω από την άκρη του ορίζοντα. Κάνω βάρδια ως τις 02:30, γεμάτη ευγνωμοσύνη για τη συντροφιά  της.

21 Ιουλίου 2022

Ουρανός καθαρός και θερμοκρασία καλοκαιρινή!  Ταξιδεύουμε γρήγορα με  πανιά σε 2 μούδα (reef),  ευτυχώς  χωρίς  θάλασσα.

10.00 Ο  άνεμος γυρνά  πιο  βόρειος E-NE 25 kts, ακριβώς όπως  ήταν η πρόγνωση gfs.  Η πλεύση μας γίνεται ακόμα  κλειστή, μια διαφορά που επιβαρύνει τρομερά την άνεση του ταξιδιού, φτάσαμε στα όρια του …hard core. Το Φιλίζι αρμενίζει όρτσα με μικρά πανιά, τα μεγάλα κύματα καταβρέχουν το  πλήρωμα. Ευτυχώς, όλες τις αλλαγές στα πανιά, τις έχουν αναλάβει  τα  έμπειρα, ανδρικά χέρια του πληρώματος. Σώθηκα!

13.00 -“Land Hoooo!”, λέει  χαρούμενα ο καπετάνιος μου. Το νησί  Efate διακρίνεται αχνά στο βάθος του ορίζοντα. Ο καπετάν Έντυ αναλαμβάνει την τιμή να σηκώσει τις σημαίες του Vanuatu  και της  καραντίνας!

16.30 Μπαίνουμε στον  κλειστό κόλπο  του Port Vila   και ξαφνικά ο βόρειος άνεμος  σαν να έσβησε. Ρίχνουμε άγκυρα στην ειδική περιοχή καραντίνας. Παρατηρούμε το τοπίο, μια μικρή πόλη χτισμένη σε  χαμηλούς λόφους με εξωτική βλάστηση. Στην ανατολική πλευρά του κόλπου ένα μικρό νησάκι . Η θερμοκρασία είναι καλοκαιρινή 26º, τα πουλιά κελαηδούν,  η θάλασσα είναι ήσυχη σαν λάδι  και δυο κολυμβητές διασχίζουν τα ήσυχα νερά, που σημαίνει ότι εδώ δεν υπάρχουν επικίνδυνοι  καρχαρίες.

Ταχτοποιώ γρήγορα το Φιλίζι και βγαίνω στο cockpit. Ο Γιώργος κι ο Έντυ είναι ήδη εκεί και κουβεντιάζουν γελαστοί. Πάνω στο τραπέζι είναι ένα μπουκάλι παλαιωμένο ρούμι Trois Rivieres από την Martinique, τρία ποτήρια,  ένα πακέτο πουράκια Cohiba και μια μαύρη σοκολάτα Toblerone

-« Συγχαρητήρια στο πλήρωμα! Στην υγειά μας», λέει ο Γιώργος»

-«Welcome to Vanuatu! Cheers!”

.